“Ποτέ δεν σκέφτηκα να πάρω μερίδιο από το χέρι του ντίλερ, με όσα εκατομμύρια και αν είχα ή χρωστούσα. Δεν είχα καμία αμφιβολία για το χαρακτήρα αυτών που ήταν από την άλλη πλευρά των παιχτών και του τραπεζιού ή της δικής μου θέσης. Ήταν τίμιοι επειδή φοβούνταν να είναι αλλιώς. Δώσε τους μία ευκαιρία και θα σε κλέψουν εν ψυχρώ.
Ήμουν ίσως λίγο πιο ενθουσιώδης εκείνο τον καιρό. Μετά από 24ωρο παιχνίδι πόκερ, πήγαινα στο ελληνικό ρεστοράν και έπαιζα τάβλι με έναν γέρο μικρέμπορο του δρόμου που ήξερα. Την επόμενη χρονιά άρχισα να στέλνω δώρα με χρήματα στους γονείς μου πίσω στην πατρίδα. Ο πατέρας μου ήταν κατευχαριστημένος που μάθαινε ότι ο γιος του ,που νόμιζε ότι ήταν στις ναυτιλιακές επιχειρήσεις . τα πήγαινε τόσο καλά.
Όταν όμως έλαβε ένα τσεκ των 20.000 δολαρίων προβληματίστηκε, η Αμερική θα πρέπει να είναι το κάτι άλλο σκέφτηκε. Σύντομα μετά η μητέρα μου έστειλε τον πατέρα μου στο Σικάγο για να δει ότι ήμουν σε καλό δρόμο και ότι θα παντρευόμουν .Ναι φυσικά, ήμουν ήδη 21 χρονών.
Σαν κεφαλή του σπιτιού ο πατέρας μου είχε την αποστολή να επιλέξει την νύφη. Ο πατέρας μου ήταν πολύ σοβαρός και είχε ένα μεγάλο μουστάκι. Ήταν όλος κοσμιότητα και καθήκον. Μόλις έφτασε στο Σικάγο το πρώτο πράγμα που ήθελε να δει ήταν το ναυτιλιακό μου γραφείο όπου υποτίθετο ότι έπρεπε να δουλεύω. Καθότι όμως ο τόπος εργασίας μου δεν ήταν σταθερός ,και καθώς δεχόμουν στην πράσινη τσόχα σαν συμπαίκτες, δολοφόνους και εμπρηστές, εδώ υπήρχε ένα πρόβλημα.
Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο από το να παραδεχτώ ότι η παλιά μου ναυτιλιακή εταιρία ήρθε αντιμέτωπη με οικονομικά πλήγματα και ότι αναζητούσα κάτι καινούριο. Γύρισα τον πατέρα μου σε όλο το Σικάγο ντύνοντας τον με τα καλύτερα ρούχα. Όταν έπρεπε να λείπω επειδή θα έψαχνα για κάτι καινούριο, μίσθωσα έναν φίλο με 25 δολ. την μέρα ώστε να κρατάει τον πατέρα μου απασχολημένο, δείχνοντας του την πόλη και κρατώντας τον μακριά από τους τύπους που συναναστρεφόμουν όπως ο Suitcase Johnson, King George και Joe the Hearse.
Αλλά τελικά ήμουν αναγκασμένος να παρατήσω τις συνήθεις μου δραστηριότητες. Ο πατέρας μου απολάμβανε το Σικάγο, αλλά είχε την αποστολή του και έτσι με λεπτότητα γνωριζόταν με τις ελληνικές οικογένειες της πόλης μέχρι να βρει μία κοπέλα που πίστευε ότι θα ταίριαζε. Ήταν στην διαδικασία να με γνωρίσει στους γονείς της κοπέλας, λέγοντας τους όλα τα καλά νέα για μένα, όταν και αυτοί με τη σειρά τους του είπαν τα καλά νέα για μένα.
Ο πατέρας μου εξοργίστηκε και ακύρωσε την προξενιά. Τότε πήγαμε να δούμε έναν φίλο του που είχε ένα εστιατόριο και του ζήτησε να με προσλάβει σαν σερβιτόρο. Έτσι αφού ξεκαθαρίσαμε τι θα πρέπει να κάνω στο μέλλον βρέθηκα με μία πετσέτα φαγητού στο μπράτσο σερβίροντας του το επιδόρπιο. Μου είπε λοιπόν ο πατέρας μου ότι εάν δουλέψω σκληρά θα μπορέσω να έχω στο μέλλον το δικό μου ρεστοράν. Του είπα ότι έχω κάθε ελπίδα για το μέλλον.
Την επόμενη χρονιά άρχισα να ταξιδεύω εκτός Σικάγου για να βρω δράση. Η ζωή μου σαν παίκτης άρχισε πλέον να διαμορφώνεται και θα με ακολουθούσε στην υπόλοιπη μου ζωή. Επισκέφτηκα όλες σχεδόν τις πόλεις με καλές ιπποδρομίες. Έπαιξα πόκερ ,με τους ψυχρούς και ικανούς παίκτες του Σικάγου, Ντητρόιτ, Νέας Υόρκης , Βοστώνης και άλλων πόλεων.
Αυτή την εποχή έκανα μία συμβολή στον Αμερικανικό τζόγο, που κάποιοι εγκωμίασαν και άλλοι καταράστηκαν. Έβγαλα το παιχνίδι με τα ζάρια από τα πίσω δωμάτια και τα έκανα αξιοσέβαστα. Ανακάλυψα τα ζάρια στο Σικάγο και συναρπάστηκα από αυτά. Ένα απόγευμα πρότεινα σαν αλλαγή, να το γυρίσουμε στο παιχνίδι με τα ζάρια, σε κάποιους επιχειρηματίες , εργοστασιάρχες και επαγγελματίες παίκτες που ήταν οι σταθεροί μου αντίπαλοι.
Tο δοκίμασαν και πολύ γρήγορα μεγάλα χρηματικά ποσά άρχισαν να αλλάζουν τσέπες με ασύλληπτη ταχύτητα. Εγώ ο ίδιος έχασα περισσότερα από 400.000 δολάρια σε 4 μήνες. Ήμουν κατευχαριστημένος. Στην Νέα Υόρκη όπου η φήμη μου άρχισε να μεγαλώνει , άρχισε να με ακολουθεί η καλή κοινωνία του τζόγου. Για οτιδήποτε και αν ήθελα να παίξω η δράση ήταν μεγάλη.
Μία μέρα στο Piping Rock Club στην Σαρατόγκα τρόμαξα τον μάνατζερ βγάζοντας ένα ζευγάρι κόκαλα από την τσέπη μου και προκάλεσα το σύνολο των πελατών για μερικές πάσες. Οι πελάτες ανταποκρίθηκαν. Την ίδια μέρα ο μάνατζερ τοποθέτησε ένα τραπέζι για ζάρια. Αυτό που αποφάσισε να κάνει το κλαμπ ήταν κοινωνικά σωστό για την χώρα. Από τότε το παιχνίδι ζαριών έγινε θεσμός για όλες τις λέσχες στην αρχή και κατόπιν για τα καζίνο.
Σάββατο 11 Απριλίου 2009
Nick the Greek ενας μυθος...3
Ήταν πολύ δυσάρεστα, η πραγματικότητα ήταν φανερά πολύ χειρότερη από τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες που διάβαζα. Ο πλούσιος νονός μου στην Σμύρνη πέθανε αφήνοντας 50.000δολ στον λογαριασμό μου και η κοπέλα που αγαπούσα έπασχε από έναν ξαφνικό δυνατό πυρετό. Πριν προλάβω να πάρω το τραίνο της επιστροφής , αυτή πέθανε. Ίσως εκτός των άλλων λόγων που δεν παντρεύτηκα να ήταν και το ότι δεν πίστευα ποτέ ότι μπορούσα να αναπληρώσω αυτό το κορίτσι.
Τρελός από πόνο ,μην αντέχοντας την συμφορά που με βρήκε ,μέθαγα για εβδομάδες ολόκληρες, παίζοντας άγρια μεγάλα ποσά στα άλογα χωρίς καμία λογική, όλο μου το ενδιαφέρον για την ζωή εξαφανίστηκε και αντικαταστάθηκε από τα στοιχήματα στα πόδια των αλόγων. Παρά το τυφλό παιχνίδι χωρίς να νοιάζομαι αν κερδίσω ή χάσω ,προσέλκυσα τον γύρω μου θαυμασμό καθώς δεν γινόταν να χάσω στοίχημα.
Όλοι σχεδόν όσοι ξεκινούν να τζογάρουν για θεραπευτικούς σκοπούς τα χάνουν όλα και εκεί τελειώνει η ιστορία. Εγώ όμως είχα αυτήν την θεία τρέλα που εξαργύρωνε ότι στοίχημα και εάν έκαμνα. Τέσσερις μήνες αργότερα αφού σταμάτησα να πίνω όλη την μέρα και ανέκτησα αρκετά την αυτοκυριαρχία μου συναντήθηκα με έναν από τους καλύτερους τζόκευ της εποχής τον Φιλ Μούσκρέηβ.
Μαζί του το παιχνίδι μου έγινε πιο επαγγελματικό. Ο Μούσκγρέηβ ήταν γνώστης κάποιων εντυπωσιακών πληροφοριών για άλογα .Ευτυχώς για μένα η κατανόηση των πιθανοτήτων ήταν εκ του φυσικού μου και έτσι με την βοήθεια του συνέχιζα να κερδίζω…
Ο Νικ άρχισε να γίνεται καθημερινή είδηση στα ιπποδρομιακά έντυπα της εποχής και ή φήμη μου εξαπλωνόταν σιγά σιγά σε όλο τον δυτικό κόσμο. Άρχισε πλέον να νοιώθει τις απέχθειες της δημοσιότητας. Μικρά παιδιά που δεν το γνώριζαν προσπαθούσαν να του πουλήσουν ιπποδρομιακά φυλλάδια με τα τιπς του Νικ. Οπουδήποτε στον Καναδά έκανε ένα στοίχημα σε άλογο ,οι αποδόσεις του αλόγου πέφτανε κατακόρυφα. Για να λύσει αυτό το πρόβλημα δημιούργησε ένα δίκτυο που στοιχημάτιζε για αυτόν στο Σικάγο, Ντητρόιτ, Νέα Υόρκη, Νέα Ορλεάνη, Σαν Φρανσίσκο, Λος Άντζελες και άλλες πόλεις.
Ακόμη και αν μαθευόταν η πηγή των μακρινών αυτών στοιχημάτων ,έπρεπε να διαπραγματευθούν με τον τηλέγραφο και ήταν αργά πια γιατί οι κούρσες στο Μόντρεαλ είχαν ήδη αρχίσει. Τα κέρδη του και η φήμη του πολλαπλασιάστηκαν.
Γυρνώντας πίσω στο Σικάγο είχε έρθει πλέον η ώρα να πάρω τις αποφάσεις μου. Στα είκοσι μου, με καθαρό μυαλό, στάθηκα σε μία διασταύρωση και σκέφτηκα ποιόν δρόμο πρέπει να ακολουθήσω. Ήμουν υγιής και πλούσιος, όλοι οι δρόμοι ήταν ανοιχτοί για μένα. Άκουσα την καρδιά μου και είδα με τα μάτια της ψυχής μου έναν δρόμο που είχε και τα πάνω και τα κάτω .Αυτόν τον δρόμο αποφάσισα να ακολουθήσω.
Μετά από δεκάμηνη παραμονή στο Μόντρεαλ, είχε 1.2 εκατομμύρια σε μετρητά, ένα διεθνές όνομα που δεν απολάμβανε , ένα μερικώς αναστηλωμένο αλλά ακόμη κακόκεφο πνεύμα και ένα αρχικό έναυσμα για έναν μέχρι το τέλος της ζωής του εθισμό στον τζόγο . Καθώς μελετούσε την επόμενη του κίνηση άρχισε να ερευνά κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες μορφές τύχης στην Halsted Street στο μπλε νησί ή αλλιώς το ελληνικό τμήμα του Σικάγο.
Κατατροπώθηκε από τους έμπειρους επαγγελματίες σε κάθε καινούριο παιχνίδι που δοκίμαζε. Τα λεφτά του κάνανε φτερά. Δεν τα παράτησε όμως επέμενε, μελέτησε τα παιχνίδια και επέστρεψε κάνοντας φτωχότερους αυτούς που στην αρχή τον είχαν χρεοκοπήσει. Έμαθε τα παιχνίδια τόσο καλά που όλες οι λέσχες τον ήθελαν στην υπηρεσία τους. Οι λέσχες τον θέλανε για σύμβουλο τους και όλοι οι παίχτες στο τραπέζι τους. Δεν ήρθε ποτέ σε συμφωνία με τις λέσχες .
Σύντομα έγινε γνωστός σε όλο το Σικάγο. Οι κυρίες όλων των επαγγελματικών ασχολιών έκαναν το κάθε τι ώστε να πέσει ένα βλέμμα του Νικ πάνω τους. Ήταν ο σημαίνων παίκτης που στόχευε ελεύθερα κάθε παιχνίδι.
Ήταν πάντα πρόθυμος να στοιχηματίσει σε οποιοδήποτε παιχνίδι ,και κάθε στιγμή όταν πίστευε ότι το θάρρος, η ικανότητα και η εξυπνάδα του, θα υπερίσχυαν του πεπρωμένου. Για τον Νικ τα παιχνίδια ήταν η ύστατη πρόκληση. Το άτομο εναντίον του κόσμου. Η αντίσταση του κατά των πιθανοτήτων έδινε ευχαρίστηση στην ζωή του, και ήταν ο λόγος που παρέμεινε πάντα ανεξάρτητος σε όλη του την ζωή, δεν εισχώρησε ποτέ στα εσωτερικά των καζίνο όταν αυτά θα τον καλωσόριζαν με χαρά προσφέροντας του μία ζωή εύκολη με εξασφαλισμένα κέρδη.
Τρελός από πόνο ,μην αντέχοντας την συμφορά που με βρήκε ,μέθαγα για εβδομάδες ολόκληρες, παίζοντας άγρια μεγάλα ποσά στα άλογα χωρίς καμία λογική, όλο μου το ενδιαφέρον για την ζωή εξαφανίστηκε και αντικαταστάθηκε από τα στοιχήματα στα πόδια των αλόγων. Παρά το τυφλό παιχνίδι χωρίς να νοιάζομαι αν κερδίσω ή χάσω ,προσέλκυσα τον γύρω μου θαυμασμό καθώς δεν γινόταν να χάσω στοίχημα.
Όλοι σχεδόν όσοι ξεκινούν να τζογάρουν για θεραπευτικούς σκοπούς τα χάνουν όλα και εκεί τελειώνει η ιστορία. Εγώ όμως είχα αυτήν την θεία τρέλα που εξαργύρωνε ότι στοίχημα και εάν έκαμνα. Τέσσερις μήνες αργότερα αφού σταμάτησα να πίνω όλη την μέρα και ανέκτησα αρκετά την αυτοκυριαρχία μου συναντήθηκα με έναν από τους καλύτερους τζόκευ της εποχής τον Φιλ Μούσκρέηβ.
Μαζί του το παιχνίδι μου έγινε πιο επαγγελματικό. Ο Μούσκγρέηβ ήταν γνώστης κάποιων εντυπωσιακών πληροφοριών για άλογα .Ευτυχώς για μένα η κατανόηση των πιθανοτήτων ήταν εκ του φυσικού μου και έτσι με την βοήθεια του συνέχιζα να κερδίζω…
Ο Νικ άρχισε να γίνεται καθημερινή είδηση στα ιπποδρομιακά έντυπα της εποχής και ή φήμη μου εξαπλωνόταν σιγά σιγά σε όλο τον δυτικό κόσμο. Άρχισε πλέον να νοιώθει τις απέχθειες της δημοσιότητας. Μικρά παιδιά που δεν το γνώριζαν προσπαθούσαν να του πουλήσουν ιπποδρομιακά φυλλάδια με τα τιπς του Νικ. Οπουδήποτε στον Καναδά έκανε ένα στοίχημα σε άλογο ,οι αποδόσεις του αλόγου πέφτανε κατακόρυφα. Για να λύσει αυτό το πρόβλημα δημιούργησε ένα δίκτυο που στοιχημάτιζε για αυτόν στο Σικάγο, Ντητρόιτ, Νέα Υόρκη, Νέα Ορλεάνη, Σαν Φρανσίσκο, Λος Άντζελες και άλλες πόλεις.
Ακόμη και αν μαθευόταν η πηγή των μακρινών αυτών στοιχημάτων ,έπρεπε να διαπραγματευθούν με τον τηλέγραφο και ήταν αργά πια γιατί οι κούρσες στο Μόντρεαλ είχαν ήδη αρχίσει. Τα κέρδη του και η φήμη του πολλαπλασιάστηκαν.
Γυρνώντας πίσω στο Σικάγο είχε έρθει πλέον η ώρα να πάρω τις αποφάσεις μου. Στα είκοσι μου, με καθαρό μυαλό, στάθηκα σε μία διασταύρωση και σκέφτηκα ποιόν δρόμο πρέπει να ακολουθήσω. Ήμουν υγιής και πλούσιος, όλοι οι δρόμοι ήταν ανοιχτοί για μένα. Άκουσα την καρδιά μου και είδα με τα μάτια της ψυχής μου έναν δρόμο που είχε και τα πάνω και τα κάτω .Αυτόν τον δρόμο αποφάσισα να ακολουθήσω.
Μετά από δεκάμηνη παραμονή στο Μόντρεαλ, είχε 1.2 εκατομμύρια σε μετρητά, ένα διεθνές όνομα που δεν απολάμβανε , ένα μερικώς αναστηλωμένο αλλά ακόμη κακόκεφο πνεύμα και ένα αρχικό έναυσμα για έναν μέχρι το τέλος της ζωής του εθισμό στον τζόγο . Καθώς μελετούσε την επόμενη του κίνηση άρχισε να ερευνά κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες μορφές τύχης στην Halsted Street στο μπλε νησί ή αλλιώς το ελληνικό τμήμα του Σικάγο.
Κατατροπώθηκε από τους έμπειρους επαγγελματίες σε κάθε καινούριο παιχνίδι που δοκίμαζε. Τα λεφτά του κάνανε φτερά. Δεν τα παράτησε όμως επέμενε, μελέτησε τα παιχνίδια και επέστρεψε κάνοντας φτωχότερους αυτούς που στην αρχή τον είχαν χρεοκοπήσει. Έμαθε τα παιχνίδια τόσο καλά που όλες οι λέσχες τον ήθελαν στην υπηρεσία τους. Οι λέσχες τον θέλανε για σύμβουλο τους και όλοι οι παίχτες στο τραπέζι τους. Δεν ήρθε ποτέ σε συμφωνία με τις λέσχες .
Σύντομα έγινε γνωστός σε όλο το Σικάγο. Οι κυρίες όλων των επαγγελματικών ασχολιών έκαναν το κάθε τι ώστε να πέσει ένα βλέμμα του Νικ πάνω τους. Ήταν ο σημαίνων παίκτης που στόχευε ελεύθερα κάθε παιχνίδι.
Ήταν πάντα πρόθυμος να στοιχηματίσει σε οποιοδήποτε παιχνίδι ,και κάθε στιγμή όταν πίστευε ότι το θάρρος, η ικανότητα και η εξυπνάδα του, θα υπερίσχυαν του πεπρωμένου. Για τον Νικ τα παιχνίδια ήταν η ύστατη πρόκληση. Το άτομο εναντίον του κόσμου. Η αντίσταση του κατά των πιθανοτήτων έδινε ευχαρίστηση στην ζωή του, και ήταν ο λόγος που παρέμεινε πάντα ανεξάρτητος σε όλη του την ζωή, δεν εισχώρησε ποτέ στα εσωτερικά των καζίνο όταν αυτά θα τον καλωσόριζαν με χαρά προσφέροντας του μία ζωή εύκολη με εξασφαλισμένα κέρδη.
Nick the Greek ενας μυθος...2
Ακόμη και μερικά από τα πιο βασικά στοιχεία της ζωής του Νικ παραμένουν καλυμμένα από μυστήριο. Η πραγματική του ηλικία και ημερομηνία γέννησης , μεταβαλλόντουσαν συνεχώς από μήνα σε μήνα και από χρονιά σε χρονιά, καθώς απαντούσε σε όλους όσους η περιέργεια τους έκανε στην άκρη το σέβας για προσωπικά δεδομένα.
Την καλύτερη απάντηση την έδωσε μάλλον στον γιατρό του. Σύμφωνα λοιπόν με την μαρτυρία του προσωπικού του γιατρού ο Νικ, γεννήθηκε το 1883 στην Κρήτη σαν ορθόδοξος χριστιανός με το όνομα Νικόλαος Ανδρέας Δάνδολος.
Η έγκυρη και μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα New York Times στο άρθρο της του 1929 για τον Νικ , ανέφερε ότι ήταν 43 χρόνων. Επίσης έγραψε στο ολοσέλιδο της άρθρο της 27 Δεκεμβρίου 1966 ότι ο Νικ πέθανε 80 ετών.
« Όταν ήμουν 8 χρονών, ο πατέρας μου με έστειλε να ζήσω μαζί με τον πλούσιο νονό μου στην Σμύρνη. Εκεί φοίτησα στο Αγγλικό σχολείο Baxter και κατόπιν έλαβα πτυχίο από το Ελληνικό Ευαγγελικό Κολλέγιο. Είχα ταλέντο στις γλώσσες και έμαθα Αγγλικά , Γαλλικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Τούρκικα, λίγα Εβραϊκά και Αρχαία Ελληνικά. Μου άρεσε να γράφω ποίηση. Στην πνευματική μου αναζήτηση αφιερώθηκα από τότε και για όλη μου την ζωή στην σπουδή του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη.
Ο νονός μου είχε μεγάλα σχέδια για μένα καθώς στα 18 μου αποφάσισε ότι πρέπει να περιοδέψω στον κόσμο, ώστε να προετοιμαστώ καλύτερα για τις επερχόμενες σπουδές μου στην Οξφόρδη. Ήλπιζε ότι στο σπουδαίο αυτό Πανεπιστήμιο θα μπορούσα να λάβω το ανώτερο δίπλωμα της Φιλοσοφίας. Μου έστελνε 150 δολάρια την εβδομάδα ,ένα μεγάλο ποσό για την εποχή, συν τα ταξιδιωτικά έξοδα. Το ταξίδι μου πέρασε από τις Η.Π.Α και έφτασε ξαφνικά στο τέρμα του όταν έφτασα στον Καναδά».
Όπως γίνεται συνήθως συνέβη κάτι το αναπάντεχο. Βέβαια πριν από αυτό το αναπάντεχο ο Νικ έκανε και πολλά άλλα αναπάντεχα. Κράτησε πολλά από τα στοιχεία με τα οποία ανατράφηκε στην εφηβεία, όπως να ντύνεται καλά στο Baxter School στην Σμύρνη, με συμμαθητές εγγλέζους τζέντλεμαν προορισμένους για το διπλωματικό σώμα.
Ήταν πολύ έξυπνος αλλά την τέχνη της διπλωματίας την χρησιμοποιούσε για να την μεταμορφώσει πάντα κατά βούληση ,πάντα με τον δικό του τρόπο .Διάβαζε όλο και περισσότερο βιβλία με ποίηση και φιλοσοφία, και οι γύρω του πρακτικοί άνθρωποι ανησύχησαν για αυτόν , και το που αυτό θα οδηγούσε. Σε μία περίπτωση πάντως αυτό οδήγησε στο σπίτι ενός Τούρκου.
“Εκείνη την νύχτα έπεισα τον φύλακα ενός πολύ σπουδαίου Τούρκου της εποχής να με αφήσει να μπω στο σπίτι του λόγω του ότι ο Τούρκος έλειπε εκτός πόλης. Ήταν ένα κοινωνικό πείραμα εκ μέρους μου, θέλοντας να μελετήσω την ζωή των πασάδων λογαριάζοντας όμως χωρίς τον ξενοδόχο.
Ο Τούρκος επέστρεψε τα μεσάνυχτα και άρχισε να φωνάζει που είναι αυτή η μαύρη ψυχή. Πάνω στον πανικό μου μην ξέροντας τι να κάνω φώναξα εδώ είμαι. Για καλή μου τύχη υπήρχε ένα παράθυρο ανοιχτό και πήδηξα από ψηλά έξω στον δρόμο. Ήμουν τόσο λαχανιασμένος και μισοπεθαμένος από φόβο όταν έφτασα σπίτι ώστε να μου κοπεί η όρεξη για νέες περιπέτειες για πολλά χρόνια.
Η μητέρα μου ταράχτηκε όταν έμαθε τα νέα και στο γράμμα της μου θύμισε ότι οι κακές μου συνήθειες με παρέσερναν σε κουταμάρες. Όπως όταν με είχε τσακώσει να παίζω με τα παιδιά του δημοτικού χαρτιά κάτω από την σκιά μιας μεγάλης ελιάς στην Κρήτη. Η φαντασία εξάπτεται στην ιδέα να ρίξεις μία ματιά στην πολυτελή ζωή του πασά και του χαρεμιού του.”
Ο Νικ διηγιέται ο προσωπικό του δράμα που έζησε όταν έφτασε για πρώτη φορά στην Αμερική με την τέχνη ενός βάρδου, και φαίνεται σε όσους την άκουσαν σαν να υπάρχει μια προσθήκη δραματικής φαντασίας στην όλη ιστορία.
“0 λόγος που άφησα τις Η.Π.Α και συγκεκριμένα το Σικάγο για το Μόντρεαλ του Καναδά είχε να κάνει με το ωραιότερο κορίτσι που έχω δει ποτέ. Ήταν σαν ο αρχαίος Θεός Έρως να έκαμνε το θαύμα του . Καθώς επισκεπτόμουν οικογενειακούς μου φίλους με κάλεσαν σε έναν βραδινό χορό που διοργάνωσε η ελληνική κοινότητα της πόλης.
Ήμουν το πρόσωπο της βραδιάς, ένας νεαρός Έλληνας από την πατρίδα με λαμπρό μέλλον. Μου σύστησαν μία νεαρή Ελληνίδα, την πιο ωραία γυναίκα που έχω δει, τα μάτια της με μάγεψαν. Σύντομα λογοδοθήκαμε και αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Μετά από λίγες μέρες τσακωθήκαμε. Για να την τιμωρήσω έφυγα για το Μόντρεαλ. Δεν ήξερα όμως ότι τιμωρούσα τον εαυτό μου. Τα άσχημα νέα δεν άργησαν να φτάσουν.
Την καλύτερη απάντηση την έδωσε μάλλον στον γιατρό του. Σύμφωνα λοιπόν με την μαρτυρία του προσωπικού του γιατρού ο Νικ, γεννήθηκε το 1883 στην Κρήτη σαν ορθόδοξος χριστιανός με το όνομα Νικόλαος Ανδρέας Δάνδολος.
Η έγκυρη και μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα New York Times στο άρθρο της του 1929 για τον Νικ , ανέφερε ότι ήταν 43 χρόνων. Επίσης έγραψε στο ολοσέλιδο της άρθρο της 27 Δεκεμβρίου 1966 ότι ο Νικ πέθανε 80 ετών.
« Όταν ήμουν 8 χρονών, ο πατέρας μου με έστειλε να ζήσω μαζί με τον πλούσιο νονό μου στην Σμύρνη. Εκεί φοίτησα στο Αγγλικό σχολείο Baxter και κατόπιν έλαβα πτυχίο από το Ελληνικό Ευαγγελικό Κολλέγιο. Είχα ταλέντο στις γλώσσες και έμαθα Αγγλικά , Γαλλικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Τούρκικα, λίγα Εβραϊκά και Αρχαία Ελληνικά. Μου άρεσε να γράφω ποίηση. Στην πνευματική μου αναζήτηση αφιερώθηκα από τότε και για όλη μου την ζωή στην σπουδή του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη.
Ο νονός μου είχε μεγάλα σχέδια για μένα καθώς στα 18 μου αποφάσισε ότι πρέπει να περιοδέψω στον κόσμο, ώστε να προετοιμαστώ καλύτερα για τις επερχόμενες σπουδές μου στην Οξφόρδη. Ήλπιζε ότι στο σπουδαίο αυτό Πανεπιστήμιο θα μπορούσα να λάβω το ανώτερο δίπλωμα της Φιλοσοφίας. Μου έστελνε 150 δολάρια την εβδομάδα ,ένα μεγάλο ποσό για την εποχή, συν τα ταξιδιωτικά έξοδα. Το ταξίδι μου πέρασε από τις Η.Π.Α και έφτασε ξαφνικά στο τέρμα του όταν έφτασα στον Καναδά».
Όπως γίνεται συνήθως συνέβη κάτι το αναπάντεχο. Βέβαια πριν από αυτό το αναπάντεχο ο Νικ έκανε και πολλά άλλα αναπάντεχα. Κράτησε πολλά από τα στοιχεία με τα οποία ανατράφηκε στην εφηβεία, όπως να ντύνεται καλά στο Baxter School στην Σμύρνη, με συμμαθητές εγγλέζους τζέντλεμαν προορισμένους για το διπλωματικό σώμα.
Ήταν πολύ έξυπνος αλλά την τέχνη της διπλωματίας την χρησιμοποιούσε για να την μεταμορφώσει πάντα κατά βούληση ,πάντα με τον δικό του τρόπο .Διάβαζε όλο και περισσότερο βιβλία με ποίηση και φιλοσοφία, και οι γύρω του πρακτικοί άνθρωποι ανησύχησαν για αυτόν , και το που αυτό θα οδηγούσε. Σε μία περίπτωση πάντως αυτό οδήγησε στο σπίτι ενός Τούρκου.
“Εκείνη την νύχτα έπεισα τον φύλακα ενός πολύ σπουδαίου Τούρκου της εποχής να με αφήσει να μπω στο σπίτι του λόγω του ότι ο Τούρκος έλειπε εκτός πόλης. Ήταν ένα κοινωνικό πείραμα εκ μέρους μου, θέλοντας να μελετήσω την ζωή των πασάδων λογαριάζοντας όμως χωρίς τον ξενοδόχο.
Ο Τούρκος επέστρεψε τα μεσάνυχτα και άρχισε να φωνάζει που είναι αυτή η μαύρη ψυχή. Πάνω στον πανικό μου μην ξέροντας τι να κάνω φώναξα εδώ είμαι. Για καλή μου τύχη υπήρχε ένα παράθυρο ανοιχτό και πήδηξα από ψηλά έξω στον δρόμο. Ήμουν τόσο λαχανιασμένος και μισοπεθαμένος από φόβο όταν έφτασα σπίτι ώστε να μου κοπεί η όρεξη για νέες περιπέτειες για πολλά χρόνια.
Η μητέρα μου ταράχτηκε όταν έμαθε τα νέα και στο γράμμα της μου θύμισε ότι οι κακές μου συνήθειες με παρέσερναν σε κουταμάρες. Όπως όταν με είχε τσακώσει να παίζω με τα παιδιά του δημοτικού χαρτιά κάτω από την σκιά μιας μεγάλης ελιάς στην Κρήτη. Η φαντασία εξάπτεται στην ιδέα να ρίξεις μία ματιά στην πολυτελή ζωή του πασά και του χαρεμιού του.”
Ο Νικ διηγιέται ο προσωπικό του δράμα που έζησε όταν έφτασε για πρώτη φορά στην Αμερική με την τέχνη ενός βάρδου, και φαίνεται σε όσους την άκουσαν σαν να υπάρχει μια προσθήκη δραματικής φαντασίας στην όλη ιστορία.
“0 λόγος που άφησα τις Η.Π.Α και συγκεκριμένα το Σικάγο για το Μόντρεαλ του Καναδά είχε να κάνει με το ωραιότερο κορίτσι που έχω δει ποτέ. Ήταν σαν ο αρχαίος Θεός Έρως να έκαμνε το θαύμα του . Καθώς επισκεπτόμουν οικογενειακούς μου φίλους με κάλεσαν σε έναν βραδινό χορό που διοργάνωσε η ελληνική κοινότητα της πόλης.
Ήμουν το πρόσωπο της βραδιάς, ένας νεαρός Έλληνας από την πατρίδα με λαμπρό μέλλον. Μου σύστησαν μία νεαρή Ελληνίδα, την πιο ωραία γυναίκα που έχω δει, τα μάτια της με μάγεψαν. Σύντομα λογοδοθήκαμε και αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Μετά από λίγες μέρες τσακωθήκαμε. Για να την τιμωρήσω έφυγα για το Μόντρεαλ. Δεν ήξερα όμως ότι τιμωρούσα τον εαυτό μου. Τα άσχημα νέα δεν άργησαν να φτάσουν.
Nick the Greek ενας μυθος
Αγαπητοί αναγνώστες,
Στα μέσα της δεκαετίας του 80 ,την εποχή περίπου που άρχισα να παίζω πόκα στα καφενεία, διάβασα το βιβλίο του Χάρρυ Μαρκ Πετράκη : Νικ δε Γκρηκ. Η ελληνική του έκδοση είναι πλέον εξαντλημένη. Το μυθιστόρημα αυτό ξύπνησε μέσα μου μία επιθυμία να μάθω περισσότερα για τον τζόγο και τον κεντρικό του ήρωα τον Νικόλαο Αντρέα Δάνδολο.
Θα μοιραστώ μαζί σας ότι έμαθα αλλά κάθε αναγνώστης έχει να μάθει πολλά διαφορετικά πράγματα ακόμη. Είναι αυτό το κάτι άλλο που θέλω να καταλάβω, αυτή την άλλη ποιότητα που θέλω να βιώσω. Η ακτινοβολία που εκπέμπεται πάνω μου όταν διαβάζω και σκέφτομαι για τον Νικ ,αφήνει όλα μου τα υπαρξιακά ερωτήματα ανοιχτά.
Δεν μπορούμε να γίνουμε Νικ δε Γκρηκ αλλά μπορούμε να γίνουμε ο εαυτός μας. Μπορούμε με όπλο την γνώση να ανοίξουμε την πόρτα του μονοπατιού και μέσα από την εμπειρία και την δράση τις πόρτες της ψυχής και του πνεύματος.
Ο Νικ δεν επεδίωξε ποτέ την δημοσιότητα (έδωσε μόνο μία δημόσια συνέντευξη), γι’αυτό το αφιέρωμα αυτό δεν θέλει να βάλει τον Νικ μέσα στην ιστορία ,αλλά να αφουγκραστεί τις δονήσεις που εκπέμπονται από τα βάθη του κόσμου των ανθρώπων που αγαπούν το ρίσκο, που εμπνέονται από την πρόκληση της αναζήτησης και εξερεύνησης του αγνώστου.
Ο Νικ αγαπούσε το ρίσκο ,την φιλοσοφία και την αντισυμβατικότητα. Δεν του άρεσε ο τίτλος επαγγελματίας παίκτης. Ήταν απλά ένας άνθρωπος της δράσης, η κοσμοθεωρία του και το παιχνίδι του αντικατοπτρίζονταν το ένα μέσα στο άλλο. Ήταν άριστος γνώστης των παιχνιδιών που έπαιζε και των κινδύνων που αυτά κρύβουν.
Αναζητούσε τα μεγαλύτερα παιχνίδια, τα μεγαλύτερα ρίσκα εκεί όπου η συγκίνηση, η χαρά , η αγωνία είναι πέρα από κάθε περιγραφή. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες όλων των εποχών.
Μήπως η ζωή παίζει μαζί μας, παίζει με τις βαθιές μας ανησυχίες, με την τάση μας να αφιερωνόμαστε σε ότι αγαπάμε και ελπίζουμε χωρίς παράλληλα να αποδεχόμαστε την ανάγκη της συμφιλίωσης μας με το ρίσκο και τις δοκιμασίες της ζωής;
Ας παίξουμε λοιπόν και εμείς με την ζωή, ας κάνουμε την ζωή παιχνίδι.
Στα μέσα της δεκαετίας του 80 ,την εποχή περίπου που άρχισα να παίζω πόκα στα καφενεία, διάβασα το βιβλίο του Χάρρυ Μαρκ Πετράκη : Νικ δε Γκρηκ. Η ελληνική του έκδοση είναι πλέον εξαντλημένη. Το μυθιστόρημα αυτό ξύπνησε μέσα μου μία επιθυμία να μάθω περισσότερα για τον τζόγο και τον κεντρικό του ήρωα τον Νικόλαο Αντρέα Δάνδολο.
Θα μοιραστώ μαζί σας ότι έμαθα αλλά κάθε αναγνώστης έχει να μάθει πολλά διαφορετικά πράγματα ακόμη. Είναι αυτό το κάτι άλλο που θέλω να καταλάβω, αυτή την άλλη ποιότητα που θέλω να βιώσω. Η ακτινοβολία που εκπέμπεται πάνω μου όταν διαβάζω και σκέφτομαι για τον Νικ ,αφήνει όλα μου τα υπαρξιακά ερωτήματα ανοιχτά.
Δεν μπορούμε να γίνουμε Νικ δε Γκρηκ αλλά μπορούμε να γίνουμε ο εαυτός μας. Μπορούμε με όπλο την γνώση να ανοίξουμε την πόρτα του μονοπατιού και μέσα από την εμπειρία και την δράση τις πόρτες της ψυχής και του πνεύματος.
Ο Νικ δεν επεδίωξε ποτέ την δημοσιότητα (έδωσε μόνο μία δημόσια συνέντευξη), γι’αυτό το αφιέρωμα αυτό δεν θέλει να βάλει τον Νικ μέσα στην ιστορία ,αλλά να αφουγκραστεί τις δονήσεις που εκπέμπονται από τα βάθη του κόσμου των ανθρώπων που αγαπούν το ρίσκο, που εμπνέονται από την πρόκληση της αναζήτησης και εξερεύνησης του αγνώστου.
Ο Νικ αγαπούσε το ρίσκο ,την φιλοσοφία και την αντισυμβατικότητα. Δεν του άρεσε ο τίτλος επαγγελματίας παίκτης. Ήταν απλά ένας άνθρωπος της δράσης, η κοσμοθεωρία του και το παιχνίδι του αντικατοπτρίζονταν το ένα μέσα στο άλλο. Ήταν άριστος γνώστης των παιχνιδιών που έπαιζε και των κινδύνων που αυτά κρύβουν.
Αναζητούσε τα μεγαλύτερα παιχνίδια, τα μεγαλύτερα ρίσκα εκεί όπου η συγκίνηση, η χαρά , η αγωνία είναι πέρα από κάθε περιγραφή. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες όλων των εποχών.
Μήπως η ζωή παίζει μαζί μας, παίζει με τις βαθιές μας ανησυχίες, με την τάση μας να αφιερωνόμαστε σε ότι αγαπάμε και ελπίζουμε χωρίς παράλληλα να αποδεχόμαστε την ανάγκη της συμφιλίωσης μας με το ρίσκο και τις δοκιμασίες της ζωής;
Ας παίξουμε λοιπόν και εμείς με την ζωή, ας κάνουμε την ζωή παιχνίδι.
O BAΛΒΕΡΔΕ ΕΜΕΙΝΕ
Εχω ξαναπει οτι ο Βαλβερδε δεν μου εχει γεμισει το ματι. Πιστευω οτι τον εχουν παει καροτσι οι παικτες. Αλλα αφου τελικα εμεινε δεν πρεπει οσοι δεν το γουσταρουμε να κανουμε αντιπολιτευση στην ομαδα. Εγω ημουν ο πρωτος που μολις τιθηκε θεμα να φυγει ο Βαλβερδε ημουν υπερ να φυγει. Αλλα αφου εμεινε πρεπει να επικεντωθουμε στα πλεονεκτηματα του Ισπανου. Στα πλεονεκτηματα του ειναι οτι εκανε τον Ολυμπιακο μια ταχυτητα γρηγοτερη, τον εκανε να παιζει ενα μοντερνο, ευρωπαικο ποδοσφαιρο με 4-4-1-1. Επισης βρηκε στον Μπελουτσι την θεση που μπορει να αποδωσει και να προσφερει στην ομαδα. Ο Βαλβερδε αν και επιμενω οτι δεν ειναι τιποτα το εξαιρετικο ως προπονητης πρεπει να τον στηριξουμε.
Σάββατο 4 Απριλίου 2009
ΜΜΜ...ΤΙ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Ο ΤΕΝ ΚΑΤΕ;;;
Ενδιαφερον θα εχει να δουμε τι θα πετυχει με την κινηση να δωσει διακριτους ρολους στους παικτες ο Τεν Κατε. Δηλαδη να πει ποιους εχει για βασικους, για αναπληρωματικους. Αν θελουμε να κανουμε μια κριτικη απο πριν η κινηση αυτη του Τεν Κατε εχει τα συν και τα πλην. Τα συν ειναι οτι ο καθε παικτης θα ξερει το ρολο που θα εχει στην ομαδα, σε ποιο βαθμο μπορει να την βοηθησει. Ακομη και να μην του δημιουργουνται ψευτικες προσδωκιες αφου θα ξερει την αποψη που εχει ο coach για αυτον. Απο την αλλη αυτο μπορει να προκαλεσει προβλημα στα αποδυτηρια γιατι σε πολλους δεν θα αρεσουν οι αποφασεις του Τεν Κατε, και ετσι μπορει να υπαρξει ενα μπαχαλο στα αποδυτηρια αυτη τη χρονικα κρισιμη περιοδο των play-offs. Δεν πρεπει απο πριν να καταδικαζουμε τις οποιαδηποτε κινησεις απλα πρεπει να πουμε οτι ειναι μια ριψοκινδυνη κινηση αυτη που παιρνει ο Τεν Κατε, θα δουμε αν βγει...
Οι διαφορες στις δηλωσεις Δομαζου-Σαραβακου
Οριστε πως φαινετε οτι ο Δομαζος κατεχει το τοπι κατα την γνωμη μου, σε αντιθεση με τον Σαραβακο. Ο Μιμης ειπε δυο πραγματα πολυ σημαντικα οτι ο ΠΑΟ δεν εχει παικτες απο ολους αυτους που εχει μαζεψει που να κανουν την διαφορα. Ξοδεψε 25 εκ. και κανενας μα κανενας δεν μπορει να παρει την ομαδα πανω του. Αρα πρεπει να παρει 3 παικτες ηγετες. Επειτα ειπε για τα τραγικα λαθη που εχει κανει ο Αντωνιου και εχει δικιο. Εγω δεν λεω οτι ο Αντωνιου ειναι αχρηστος αλλα σε μια διαχειρηση 25 εκ. τα εκανε μουσκεμα, οπως ειπε και ο στρατηγος απο τις μεταγγραφες μονο ο Ζιλμπερτο παιζει βασικος. Μπορει να δεχτω την αποψη που ειχε εκφρασει και ο Βγενοπουλος, οτι σε αυτο το λιγο χρονο που ειχαν αυτο μπορουσαν να κανουν, αλλα και αυτο δεν ειναι δικαιολογια. Αντιθετα ο Σαραβακος που θελει να στηριξει την διοικηση γιατι απο εκει τρωει ψωμι τωρα με την θεση που του εδωσαν στο Δ.Σ. μας ελεγε οτι με αυτους τους παικτες αποκλειετε να μην μπορεις να παρεις πρωταθλημα και για οτι κακο εχει συμβει φταει μονο ο Τεν Κατε. ΕΛΕΟΣ!!!!!!!!! Τετοιους ανθρωπους δεν πρεπει να τους εχει ο Παναθηναικος στην ομαδα και να αφηνει εξω παικτες-ογκολιθους οπως ειναι ο Μιμης Δομαζος.
Πέμπτη 2 Απριλίου 2009
ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΩΣ ΤΩΡΑ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ;
Η Νεα Ταξη των Πραγματων λειτουργει παντοτε με τα σεναρια διαπλοκης που δημιουργουνται και εξυφαινονται στις δεξαμενες σκεψης. Το γενικο σκεπτικο για τα Βαλκανια ειναι η δημιουργια μικρων κρατων, πολυεθνικων, πολυφυλετικων, πολυθρησκευτικων και πολυπολιτισμικων, ωστε, οι λαοι αυτων των κρατιδιων, να ειναι διαιρεμενοι σε γκετο και να μην μπορουν να αντιληφθουν τα σχεδια της Νεας Ταξης και πολυ περισσοτερο να μην μπορουν να αντιδρασουν σ'αυτα. Για το βορειο ελληνικο χωρο η Νεα Ταξη προωθει το εξης σεναριο! Δημιουργια τεσσαρων μικρων κρατων στα εδαφη της Αλβανιας, της ελληνικης ελευθερης Μακεδονιας, των Σκοπιων (ΠΓΔΜ), της Βουλγαριας, της Ελληνικης Ελευθερης Θρακης, της τουρκοκρατουμενης Θρακης, των νησων του ανατολικου Αιγαιου και της αιγαιακης ακτης της Μικρας Ασιας. Τα κρατη αυτα, εφοσον το <<σχεδιο>> προχωρησει, θα ειναι:
α) Βορεια και Νοτια Ηπειρος μαζι με τη Φλωρινα με πρωτευουσα τα Γιαννενα.
β) ΠΓΔΜ χωρις το Τετοβο και κεντρικη Μακεδονια με πρωτευουσα τη Θεσσαλονικη.
γ) Θρακη (Ελληνικη-Βουλγαροκρατουμενη-Τουρκοκρατουμενη) με πρωτευουσα την Κωνσταντινουπολη.
δ) Αιγαιακη Μικρα Ασια και νησια του ανατολικου Αιγαιου με πρωτευουσα τη Σμυρνη.
ε) Κρητη με πρωτευουσα το Ηρακλειο.
Ας δουμε ομως ποια κρατη θελουν να δημιουργησουν.
1. Ελλάς
2. Ήπειρος
3. Μεγαλη (;) Aλβανια
4. Μακεδονια
5. Θρακη
6. Ιωνια
7. Κρητη
Τα βηματα για ολα τα παραπανω ειναι τα ακολουθα:
α) Ανακατεμα των λαων στην Ελλαδα, που ηταν αμιγης πληθυσμιακα, με ενα εκατομμυριο λαθρομεταναστες, κυριως Αλβανους.
β) Χρησιμοποιηση των Αλβανων και Αλβανοφωνων των βαλκανικων χωρων για τη δημιουργια τεχνητων μειονοτικων προβληματων. Η χρηση των Αλβανων αποφασισθηκε, επειδη ειναι οι πιο υποβαθμισμενοι απο πλευρας μορφωσης και οι πιο ακαλλιεργητοι πνευματικα απο ολους τους βαλκανικους λαους. Να θημισουμε εδω οτι συμφωνα με το νεο δογμα του ΝΑΤΟ, η συμμαχια θα επεμβαινει χωρις την εγκριση του Ο.Η.Ε. καθε φορα που καποια μειονοτητα θα καταπιεζεται ή θα προσβαλλεται μεσα σε καποιο εθνικο κρατος. Δηλωθηκε μαλιστα οτι οι αναγκες των μειονοτητων υπερτερουν των κυριαρχικων δικαιωματων των εθνικων κρατων. Ωμο παραδειγμα η <<φιλανθρωπικη>> επεμβαση του ΝΑΤΟ στη Σερβια και το Κοσσυφοπεδιο.
γ) Προωθηση των ελληνικων επενδυσεων στις βορειες ομορες χωρες (Αλβανια, Πγδμ, Βουλγαρια), ωστε η <<συναμιξη>> των λαων, που ονειρευεται ο κυριος Γιωργος Παπανδρεου (ΥΠΕΞ Ελλαδος) και επιδιωκει η σκοτεινη πλευρα του Σιωνισμου, να ερθει πιο κοντα.
δ) Εξαρτηση των ελληνικων νησιων του ανατολικου Αιγαιου απο τη Μικρασιατικη ακτη απο πλευρας υδροδοτησης, ρευματοδοτησης αλλα και υγειονομικης περιθλαψης, πραγμα που γινεται μαλιστα πολυ επιτακτικο μετα τα αλλεπαλληλα ατυχηματα με τα ελικοπτερα του Ε.Κ.Α.Β.
ε) Διαρκης δηλωσεις και αντεγκλισεις αναμεσα στο Οικουμενικο Πατριαρχειο Κωνσταντινουπολεως και την Αρχιεπισκοπη Αθηνων για τις Μητροπολεις των <<Νεων Χωρων>>. Να θυμισουμε οτι οι <<Νεες χωρες>> παρεχωρηθησαν λογω της Τουρκοκρατιας διοικητικα στην Αρχιεπισκοπη Αθηνων και πασης Ελλαδας, ενω πνευματικα υπαγονται στο Φαναρι. Αυτο εγινε <<αχρι καιρου>>. Δηλαδη <<θα δουμε μεχρι ποτε>>. Τωρα το Πατριαρχειο Κωνσταντινουπολεως θελει το ποιμνιο του πισω. Συμπτωματικα ομως το ποιμνιο αυτο (οι νεες χωρες) ειναι η Βορεια Ελλαδα, τα νησια του ανατολικου Αιγαιου και η Κρητη. Μερη, δηλαδη, που η Νεα Ταξη των Πραγματων θελει να αποσχισθουν απο την Ελλαδα.
στ) Αποσυρθηκε ο Ελληνικος στρατος απο ολη τη Βορεια Ελλαδα, πλην του Δ' Σωματος Στρατου στον Εβρο, αφηνοντας ουσιαστικα πισω μονο αποθηκες και μοναδες επιστρατευσεως. Χαρακτηριστικη ειναι επισης η αποσυρση και η καταργηση της 113 Πτερυγας Μαχης απο το αεροδρομιο της Μικρας στη Θεσσαλονικη.
ζ) Δημιουργια πεμπτης φαλαγγας απο ολα τα γειτονικα κρατη μεσα στην Ελλαδα με τη βοηθεια των λαθρομεταναστευτικου ρευματος. Αυτες οι πεμπτες φαλαγγες θα πρεπει να θεωρουνται δεδομενες, διοτι μονο ενας <<ηλιθιος>> ή προδοτης στρατιωτικος ηγετης ή πολιτικη ηγεσια θα αφηνε να παει χαμενη μια τετοια ευκαιρια. Να φυτεψει δηλαδη τουλαχιστον χιλιους εκπαιδευμενους κομαντος και σαμποτερ μεσα στην Ελλαδα που θα υποδυονται τους μεροκαματιαρηδες λαθρομεταναστες. Προωθηση δια νομου των νομιμοποιηθεντων καιε λληνοποιηθεντων λαθρομεταναστων στο στρατευμα, στην Ε.Υ.Π. (Εθνικη Υπηρεσια Πληροφοριων), στα γραφεια υπουργων, ακομη και στο γραφειο του ιδιου του Πρωθυπουργου. Αναρωτηθειτε, υπαρχει καλυτερη πηγη πληροφορησης;
θ) Προωθηση του αιτηματος επαναπατρισμου των <<Τσαμηδων>> απο την Αλβανια και των πολιτικων αντιφρονουντων <<Μακεδονων>> απο την Π.Γ.Δ.Μ. και την Βουλγαρια προς ενδυναμωση των δημιουργημενων εθνικων μειονοτητων.
ι) Δημιουργια Μ.Κ.Ο. (μη κυβερνητικων οργανωσεων) και κομματων οπως <<ΤΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ>> για την επισημη διεκδικηση θεσεων που δεν ειναι εθνικα συμφερουσες για τον Ελληνισμο.
ια) Δημιουργια (με τη βοηθεια ακομη και του ποδοσφαιρου) κλιματος αντιθεσης και μισους μεταξυ Βορρα και Νοτου με ταυτοχρονη αναπτυξη προπαγανδας για αποσχιστικες τασεις της Βορεις Ελλαδος, της Ηπειρου και της Κρητης.
ιβ) Διαρκεις δηλωσεις κορυφαιων πολιτικων στελεχων (Κ. Σημιτης) για τη δημιουργια Βαλκανικης Ομοσπονδιας με πρωτευουσα τη Θεσσαλονικη.
ιγ) Τελος, πληρης αναπτυξιακη εγκαταλειψη της Ηπειρου και της Θρακης που συγκαταλεγονται στις πεντε φτωχοτερες περιοχες της Ευρωπης, με σκοπο την μετα αγανακτησεως απορριψη του Αθηνοκεντρικου κρατους απο τους ντοποιους κατοικους και την προσδοκια μιας αλλης δυναμης, οπως τη δημιουργια καποιου αυτοδιοικουμενου μορφωματος οπου <<καποιοι>> θα εκαναν επενδυσεις δινοντας ελπιδες για αναπτυξη.
Μετα απο ολα αυτα καταλαβαινουμε οτι οι <<Τσαμηδες>> και οι Ουτσεκαδες θα πρεπει να πλεουν σε πελαγη ουτοπιστικης ευτυχιας γιατι αναπτυσσονται οι καταλληλες συνθηκες ωστε να μπορεσουν να χτυπησουν την Ελλαδα και να ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ. Η ευτυχια τους λεμε οτι ειναι ουτοπιστικη, επειδη η <<Νεα Ταξη>> τους εχει γραμμενους στα παλαιοτερα των υποδηματων της, οπως και εμας, και κοιταει απλα να τους χρησιμοποιησει για να κανουν τη βρωμικη δουλεια. Να δειξουν δηλαδη οτι υπαρχει μια ενοπλη καταπιεσμενη και αγανακτισμενη μειονοτητα, αυτη των Τσαμηδων, που εχει την αναγκη της βοηθειας της διεθνους κοινοτητας και του Ν.Α.Τ.Ο.
α) Βορεια και Νοτια Ηπειρος μαζι με τη Φλωρινα με πρωτευουσα τα Γιαννενα.
β) ΠΓΔΜ χωρις το Τετοβο και κεντρικη Μακεδονια με πρωτευουσα τη Θεσσαλονικη.
γ) Θρακη (Ελληνικη-Βουλγαροκρατουμενη-Τουρκοκρατουμενη) με πρωτευουσα την Κωνσταντινουπολη.
δ) Αιγαιακη Μικρα Ασια και νησια του ανατολικου Αιγαιου με πρωτευουσα τη Σμυρνη.
ε) Κρητη με πρωτευουσα το Ηρακλειο.
Ας δουμε ομως ποια κρατη θελουν να δημιουργησουν.
1. Ελλάς
2. Ήπειρος
3. Μεγαλη (;) Aλβανια
4. Μακεδονια
5. Θρακη
6. Ιωνια
7. Κρητη
Τα βηματα για ολα τα παραπανω ειναι τα ακολουθα:
α) Ανακατεμα των λαων στην Ελλαδα, που ηταν αμιγης πληθυσμιακα, με ενα εκατομμυριο λαθρομεταναστες, κυριως Αλβανους.
β) Χρησιμοποιηση των Αλβανων και Αλβανοφωνων των βαλκανικων χωρων για τη δημιουργια τεχνητων μειονοτικων προβληματων. Η χρηση των Αλβανων αποφασισθηκε, επειδη ειναι οι πιο υποβαθμισμενοι απο πλευρας μορφωσης και οι πιο ακαλλιεργητοι πνευματικα απο ολους τους βαλκανικους λαους. Να θημισουμε εδω οτι συμφωνα με το νεο δογμα του ΝΑΤΟ, η συμμαχια θα επεμβαινει χωρις την εγκριση του Ο.Η.Ε. καθε φορα που καποια μειονοτητα θα καταπιεζεται ή θα προσβαλλεται μεσα σε καποιο εθνικο κρατος. Δηλωθηκε μαλιστα οτι οι αναγκες των μειονοτητων υπερτερουν των κυριαρχικων δικαιωματων των εθνικων κρατων. Ωμο παραδειγμα η <<φιλανθρωπικη>> επεμβαση του ΝΑΤΟ στη Σερβια και το Κοσσυφοπεδιο.
γ) Προωθηση των ελληνικων επενδυσεων στις βορειες ομορες χωρες (Αλβανια, Πγδμ, Βουλγαρια), ωστε η <<συναμιξη>> των λαων, που ονειρευεται ο κυριος Γιωργος Παπανδρεου (ΥΠΕΞ Ελλαδος) και επιδιωκει η σκοτεινη πλευρα του Σιωνισμου, να ερθει πιο κοντα.
δ) Εξαρτηση των ελληνικων νησιων του ανατολικου Αιγαιου απο τη Μικρασιατικη ακτη απο πλευρας υδροδοτησης, ρευματοδοτησης αλλα και υγειονομικης περιθλαψης, πραγμα που γινεται μαλιστα πολυ επιτακτικο μετα τα αλλεπαλληλα ατυχηματα με τα ελικοπτερα του Ε.Κ.Α.Β.
ε) Διαρκης δηλωσεις και αντεγκλισεις αναμεσα στο Οικουμενικο Πατριαρχειο Κωνσταντινουπολεως και την Αρχιεπισκοπη Αθηνων για τις Μητροπολεις των <<Νεων Χωρων>>. Να θυμισουμε οτι οι <<Νεες χωρες>> παρεχωρηθησαν λογω της Τουρκοκρατιας διοικητικα στην Αρχιεπισκοπη Αθηνων και πασης Ελλαδας, ενω πνευματικα υπαγονται στο Φαναρι. Αυτο εγινε <<αχρι καιρου>>. Δηλαδη <<θα δουμε μεχρι ποτε>>. Τωρα το Πατριαρχειο Κωνσταντινουπολεως θελει το ποιμνιο του πισω. Συμπτωματικα ομως το ποιμνιο αυτο (οι νεες χωρες) ειναι η Βορεια Ελλαδα, τα νησια του ανατολικου Αιγαιου και η Κρητη. Μερη, δηλαδη, που η Νεα Ταξη των Πραγματων θελει να αποσχισθουν απο την Ελλαδα.
στ) Αποσυρθηκε ο Ελληνικος στρατος απο ολη τη Βορεια Ελλαδα, πλην του Δ' Σωματος Στρατου στον Εβρο, αφηνοντας ουσιαστικα πισω μονο αποθηκες και μοναδες επιστρατευσεως. Χαρακτηριστικη ειναι επισης η αποσυρση και η καταργηση της 113 Πτερυγας Μαχης απο το αεροδρομιο της Μικρας στη Θεσσαλονικη.
ζ) Δημιουργια πεμπτης φαλαγγας απο ολα τα γειτονικα κρατη μεσα στην Ελλαδα με τη βοηθεια των λαθρομεταναστευτικου ρευματος. Αυτες οι πεμπτες φαλαγγες θα πρεπει να θεωρουνται δεδομενες, διοτι μονο ενας <<ηλιθιος>> ή προδοτης στρατιωτικος ηγετης ή πολιτικη ηγεσια θα αφηνε να παει χαμενη μια τετοια ευκαιρια. Να φυτεψει δηλαδη τουλαχιστον χιλιους εκπαιδευμενους κομαντος και σαμποτερ μεσα στην Ελλαδα που θα υποδυονται τους μεροκαματιαρηδες λαθρομεταναστες. Προωθηση δια νομου των νομιμοποιηθεντων καιε λληνοποιηθεντων λαθρομεταναστων στο στρατευμα, στην Ε.Υ.Π. (Εθνικη Υπηρεσια Πληροφοριων), στα γραφεια υπουργων, ακομη και στο γραφειο του ιδιου του Πρωθυπουργου. Αναρωτηθειτε, υπαρχει καλυτερη πηγη πληροφορησης;
θ) Προωθηση του αιτηματος επαναπατρισμου των <<Τσαμηδων>> απο την Αλβανια και των πολιτικων αντιφρονουντων <<Μακεδονων>> απο την Π.Γ.Δ.Μ. και την Βουλγαρια προς ενδυναμωση των δημιουργημενων εθνικων μειονοτητων.
ι) Δημιουργια Μ.Κ.Ο. (μη κυβερνητικων οργανωσεων) και κομματων οπως <<ΤΑ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ>> για την επισημη διεκδικηση θεσεων που δεν ειναι εθνικα συμφερουσες για τον Ελληνισμο.
ια) Δημιουργια (με τη βοηθεια ακομη και του ποδοσφαιρου) κλιματος αντιθεσης και μισους μεταξυ Βορρα και Νοτου με ταυτοχρονη αναπτυξη προπαγανδας για αποσχιστικες τασεις της Βορεις Ελλαδος, της Ηπειρου και της Κρητης.
ιβ) Διαρκεις δηλωσεις κορυφαιων πολιτικων στελεχων (Κ. Σημιτης) για τη δημιουργια Βαλκανικης Ομοσπονδιας με πρωτευουσα τη Θεσσαλονικη.
ιγ) Τελος, πληρης αναπτυξιακη εγκαταλειψη της Ηπειρου και της Θρακης που συγκαταλεγονται στις πεντε φτωχοτερες περιοχες της Ευρωπης, με σκοπο την μετα αγανακτησεως απορριψη του Αθηνοκεντρικου κρατους απο τους ντοποιους κατοικους και την προσδοκια μιας αλλης δυναμης, οπως τη δημιουργια καποιου αυτοδιοικουμενου μορφωματος οπου <<καποιοι>> θα εκαναν επενδυσεις δινοντας ελπιδες για αναπτυξη.
Μετα απο ολα αυτα καταλαβαινουμε οτι οι <<Τσαμηδες>> και οι Ουτσεκαδες θα πρεπει να πλεουν σε πελαγη ουτοπιστικης ευτυχιας γιατι αναπτυσσονται οι καταλληλες συνθηκες ωστε να μπορεσουν να χτυπησουν την Ελλαδα και να ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ. Η ευτυχια τους λεμε οτι ειναι ουτοπιστικη, επειδη η <<Νεα Ταξη>> τους εχει γραμμενους στα παλαιοτερα των υποδηματων της, οπως και εμας, και κοιταει απλα να τους χρησιμοποιησει για να κανουν τη βρωμικη δουλεια. Να δειξουν δηλαδη οτι υπαρχει μια ενοπλη καταπιεσμενη και αγανακτισμενη μειονοτητα, αυτη των Τσαμηδων, που εχει την αναγκη της βοηθειας της διεθνους κοινοτητας και του Ν.Α.Τ.Ο.
Απο τις πιο αδικημενες ταινιες...
Η τελευταια ταινια που ειδα ηταν χθες του Mike Nichols το Παιχνιδια Εξουσιας. Τι αδικημενη ταινια... Απο τις πιο ωραιες πολιτικες ταινιες που εχω δει. Μα να παιρνει μονο μια υποψηφιοτητα για β αντρικο ρολο που αν δεν ηταν ο Bardem εκεινη τη χρονια θα το επαιρνε ο Philip Seymour Hoffman για την φοβερη ερμηνεια του ως πρακτορας ελληνικης καταγωγης στο Παιχνιδια Εξουσιας. Μερικες φορες δεν μπορω να καταλαβω πως κρινει η ακαδημια και αγνοησε αυτην την ταινια. Καταρχας ας αρχισουμε με το story της ταινιας, ο Charles Wilson, πρωην αξιωματικος του Αμερικανικου Πολεμικου Ναυτικου, νυν γερουσιαστης, με προβληματα συμπεριφορας, γυναικας, χρηστης ναρκωτικων και υπευθυνος μιας επιτροπης χρηματοδοτησης επιχειρησεων στη CIA, περιπου στις αρχες της δεκατιας του 80 διαβαζει για τους χιλιαδες Αφγανους προσφυγες λογω της Ρωσικης επιθεσης και βαζει στοχο να τους βοηθησει, ωστε φυσικα να τους παρει με το μερος του (αυτους και τα πετρελαια της περιοχης) και ταυτοχρονα να κατατροπωσει τη Ρωσια. Ετσι η μεχρι τοτε οικονομικη βοηθεια των 5 εκατομυριων δολλαριων ανεβηκε στα 10 αλλα οχι περισσοτερα. Ο σκοπος ειναι να μαζευτουν περισσοτερα, πολλα περισσοτερα χρηματα για να σταλουν στους Αφγανους, χρηματα που ομως η Αμερικανικη κυβερνηση δε δινει. Σε αυτην την προσπαθεια τον ενθαρυνει η Joanne Herring, ερωμενη πολυεκατομυριουχου, tv-persona, φανατικη χριστιανη η οποια μισει τους κουμουνιστες και θελει να βοηθησει τους Αφγανους μαχητες της ελευθεριας. Αυτη ειναι που τον συστηνει στον πληθωρικο και θρασυτατο Gust Avrakotos, Ελληνοαμερικανο πρακτορα της CIA που εχει μια εξωφρενικη ιδεα με ποιον τροπο να βρουν τα λεφτα. Αυτο ειναι το story της ταινιας με λιγα λογια που ειναι αληθινη ιστορια. Εχω ξαναγραψει οτι για να κρινουμε μια ταινια κοιταμε 3 πραγματα σκηνοθεσια,σεναριο,ηθοποιους. Ας ξεκινησουμε με την σκηνοθεσια που ειναι εκπληκτικη πραγματικα ο Mike Nichols ειναι μεσα στο top-5 των σημερινων σκηνοθετων. Η ιστορια ξεδιπλωνεται αριστοτεχνικα, οσο σημαντικο και επικαιρο και αν ειναι το θεμα, ο Nichols το χειριζεται με πολυ αναλαφρο υφος, χωρις να το φτανει βεβαια στα ορια της κωμωδιας αλλα να το παρουσιαζει ως πολιτικη σατιρα. Βεβαια το τοσο αναλαφρο υφος για κατι τοσο σοβαρο που τα αποτελεσματα του ειναι τοσο φανερα σημερα, ισως σε μερικους ξενισει (σε μενα παντως οχι) μιας και το κανει ιδιαιτερα κυνικο. Αν και δεν μπορω να κατηγορησω τους Ρωσους που απαγορευσαν την προβολη της ταινιας στη χωρα τους μιας και τους χλευαζει και τους παρουσιαζει ως ζωα και το θανατο τους, εορταστικο γεγονος. Ο σκηνοθετης παρ' ολ' αυτα δεν παιρνει πολιτικη θεση και αυτο που παρουσιαζει δεν ειναι τιποτα παραπανω απο το κλιμα που επικρατουσε εκεινη την εποχη στις Ηνωμενες Πολιτειες. Η μεγαλυτερη επιτυχια του Nichols ειναι η ασταματητη δραση, χωρις ιχνος κοιλιας στη ροη της ταινιας. Δεν υπαρχουν μακριοι ακαταλαβιστικοι πολιτικοι διαλογοι, παρα μονο γρηγορες ατακες και εξυπνο μονταζ. Το σεναριο που ειναι η πραγματικη ιστορια ενος γερουσιαστη δουλευτηκε παρα πολυ καλα απο τον Aaron Sorkin(σεναριογραφος) που με εξυπνες ατακες βοηθησε πολυ στη δραση της ταινιας. Οι ηθοποιοι τωρα ηταν καλοι εως πολυ καλοι. Ειπαμε ο Hoffman αν δεν ηταν o Bardem θα το ειχε παρει το αγαλματακι. Tωρα ο Hanks ηταν καλος δηλαδη σε επειθε οτι θα μπορουσε να ηταν ο συγκεκριμενος πολιτικος αλλα θα μπορουσε να κανει παραπανω πραγματα. H Julia Roberts αν και δεν ειχε αρκετο χρονο στην ταινια δεν μπορω να πω οτι με ξετρελανε. Περισσοτερο προσπαθησε να μιμηθει το ρολο παρα να τον υποδυθει. Ο ρολος της δεν μπορω να πω οτι ηταν αρκετα δυσκολος αλλα δεν με επεισε. Τελικα κατα την γνωμη μου αν και η ταινια επρεπε να θεωρηθει αριστουργημα και να σαρωσει στα Oscar αδικηθηκε επιδεικτικα...
Προσοχη στις δηλωσεις του Βγενοπουλου
Ο Βγενοπουλος ειναι απο τα λιγα προσωπα που μπηκαν ξαφνικα και εντονα στη επιχειρηματικη ζωη της Ελλαδος. Ανεξαρτητα αν ειμαστε υπερ του ή οχι δεν μπορουμε να αμφισβητησουμε οτι εχει μια φιλοσοφια για τα πραγματα. Τωρα σχετικα με τον Παναθηναικο ο Βγενοπουλος μπηκε στην ομαδα σαν ο νεος Αμπραμοβιτς, αυτος που θα αλλαζε την ομαδα. Τελικα δεν το εκανε. Φυσικα εχει τα επιχειρηματα του που δεν καταφερε να αλλαξει την ομαδα, σημασια εχει ομως το αποτελεσμα. Μπορω να δεχτω αυτο που ειπε οτι πριν μπει στην ομαδα, οταν ειχε φτιαξει την ΠΕΚ ειχαν μαζευτει 17 μεγαλοεπιχειρηματιες, που τελικα εξαφανιστηκαν. Το καταλαβαινω αλλα σημασια εχει το καλο της ομαδας. Επισης η σταση που κραταει στο θεμα της διαιτησιας ειναι τακτικη Βγενοπουλου. Δηλαδη δεν μιλαμε καθολου οταν μας αδικει η διαιτησια, οτι βαζουμε χερι στον Τεν Κατε και του κανουμε επιπληξεις οταν μιλαει για διατησια. Φυσικα εχει την αποψη του οτι ο ΠΑΟ δεν θα παρει το πρωταθλημα με την διαιτησια, αντιλαμβανετε αλλιως το ποδοσφαιρο, σαν ενα θεαμα, με τον Παναθηναικο να παιζει μπαλα, να προσφερει θεαμα, να ερχονται οι οικογενειες στο γηπεδο, ανεξαρτητα αν η ομαδα φερνει αποτελεσματα, αν παιρνει πρωταθλημα. Εχει τα επιχειρηματα του αλλα οπως ξαναειπα σημασια εχει το καλο του ΠΑΟ. Και το καλο του ΠΑΟ ειναι να παρει το πρωταθλημα. Τωρα ο Βγενοπουλος ξαναερχεται με μια συνεντευξη που μιλαει για τρεις μεταγραφες τυπου Ζιλμπερτο Σιλβα, για αλλαγες που πρεπει να γινουν στη ομαδα και πολλα αλλα. Σημασια εχει τι θα γινει, και ποιος θα οφεληθει απο τις αλλαγες που θα γινουν. Για αυτο προσοχη στις δηλωσεις του Βγενοπουλου, ειναι καλος ρητορας αλλα μην δημιουργουνται τρελες προσδωκιες για του χρονου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
