Nick the Greek ο φιλοσοφος τζογαδορος...2

Βασικά ο Νικ έδινε την εντύπωση ενός περιπατητικού μεταφυσικού που ξεστρατίζει από την συμπεριφορά και νοοτροπία των παικτών των ζαριών. Ο τζόγος ήταν το επάγγελμα του , αλλά η φιλοσοφία ο επιούσιος του. Το μάτι του δεν φαίνεται να κλείνει ποτέ από τον κόσμο, τον οποίο θεωρεί σαν ένα γλοιώδες -λιπώδες μέρος πάνω στον οποίο η ανθρωπότητα παλεύει απεγνωσμένα γλιστρώντας εδώ και εκεί στα σκοτάδια του δάσους ανίκανη να χαράξει μία δική της πορεία. " Κανείς δεν φτάνει στην κορυφή" λέει με σκληρότητα. " Κανέναν δεν του δίνονται αποκλειστικά οι δάφνες . Η γαλήνη είναι η ανταμοιβή της ευφυΐας. Είναι επίσης η ανταμοιβή της ηλιθιότητας. Έχω δει την ειρήνη των αγγέλων ζωγραφισμένη σε πρόσωπα των οποίων τα κεφάλια ήταν άδεια σαν τις μπάλες του μπάσκετ".
Σαν σχολιαστής με μία ασυνήθιστη οπτική γωνία της ανθρώπινης φύσης ο Νικ δεν ήθελε ποτέ ακροατές. Οι γυναίκες τον βρίσκουν ιδιαίτερα εγωκεντρικό. Παρόλο που δεν παντρεύτηκε ποτέ, η έρευνα κατέδειξε ότι υπήρξε ένας κατεξοχήν συνοδός μίας ολόκληρης χορωδίας όμορφων γυναικών του Μπρόντγουαίη, του Χόλυγουντ , του Λας Βέγκας, χωρίς να αναφέρουμε κυρίες της κοινωνικής αφρόκρεμας και της τέχνης , της επιστήμης και των συναφών επαγγελμάτων. " Ποτέ δεν έπαιξα με τις γυναίκες " λέει " είναι άνανδρο. Οι γυναίκες είναι η βάση και το στολίδι της ράτσας μας. Δεν πρέπει ούτε να τις αποκλείουμε κοινωνικά αλλά ούτε και να τις προσελκύουμε σε πρακτικές συζητήσεις που βγάζουν από έξω την διανοητική τους πλευρά.
Σπανίως έχω συναντήσει γυναίκα με διανοητικές ικανότητες που να μην είναι λίγο επιδεικτική για αυτό" Ο Νικ θεωρεί τους καμαρωτούς και πομπώδεις άντρες " ως ουσιαστικά συντηρητικούς , που χωρίς να χάνουνε ενέργεια και δυνάμεις περνάνε την άγνοια τους στις επόμενες γενιές ". Ξανά και ξανά έχανε λεφτά από κατώτερους παίκτες μόνο και μόνο για να έχει το προνόμιο να βλέπει να τον κλέβουν. "Θα πρέπει να υπάρχει ένας διασκεδαστικός φόρος δημοσίων θεαμάτων για τις πανουργίες" έλεγε.
Η θέση του για την χειρωνακτική εργασία ήταν ότι είναι γελοία. " Είμαι ένας οπαδός του Σωκράτη" έλεγε " Ο Σωκράτης δεν δούλεψε ποτέ του, αλλά και δεν επέλεξε ποτέ να υψώσει τοίχους γύρω του ,αλλά ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους όλοι οι τοίχοι ήταν ισοπεδωμένοι όταν ήταν παρών" Σε μία περίπτωση πάντως κάποιοι περαστικοί γνωστοί τζογαδόροι, έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν τον Νικ να σκάβει βιαστικά έναν λάκκο σε έναν δρόμο του Σικάγου. Κατευθυνόταν προς το ξενοδοχείο του με βραδινά ρούχα μετά από ολονύχτια δράση όταν είδε έναν αδύνατο γέρο άνδρα να φτυαρίζει αδύναμα το χώμα. Προφανώς προσβεβλημένος από την θέα ενός ανθρώπινου πλάσματος που εξακολουθεί να στριμώχνεται σε σωματική εργασία στα γεράματα του, πήδησε μέσα στον λάκκο και τελείωσε την δουλειά ο ίδιος."
Δεν υπήρχε τίποτα συναισθηματικό σε αυτό" αρνούμενος ξαναμμένος να παραδεχτεί κάτι τέτοιο, " προσπαθούσα απλώς να καταρρίψω την παγκοίνως παραδοχή της χειρωνακτικής εργασίας του θανάτου με ένα φτυάρι" Ενώ είναι ανεκτικός σε πολλά πράγματα ο Νικ δεν θα κάνει ξέχωρη ειρήνη με την αδεξιότητα. " Θα προτιμούσα να έχω έκχυση σούπας από τον σερβιτόρο επάνω μου σκοπίμως παρά από ατύχημα " έλεγε. " Μπορώ να έρθω σε συνεννόηση με έναν που δρα σκοπίμως, αλλά τον αδέξιο πρέπει πάντα να τον φοβάμαι".
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 , ένας Νεοϋορκέζος εκδότης εκλιπαρούσε τον Νικ ώστε αυτός να συγκροτήσει την ιστορία της ζωής του σε ένα βιβλίο. " Εάν τα πεις όλα θα έχεις ένα μπεστσέλλερ" του λέει ο εκδότης. " Μα καθόλου " τον διορθώνει ο Νικ. " Αυτό που θα έχω θα είναι μία κλήτευση για μάρτυρας σε δικαστήριο". Φίλοι του συγγραφείς και δημοσιογράφοι επιμένουν ότι ο Νικ κουβαλάει τόσο μεγάλο πνευματικό πλούτο που είναι αδύνατο να μην έχει γράψει κάποια παλιά συγγράμματα τα οποία έχει κρύψει. " Δεν έχω γράψει ποτέ κάτι μακρύτερο από ένα τηλεγράφημα" τους διαβεβαιώνει. " Δεν είμαι επαρκώς προχωρημένος στην τέχνη της εξαπάτησης ώστε να έχω έμμονες προσπάθειες σύνθεσης".
Ανεξάρτητα από το πόσο αποφεύγει το γράψιμο και τους γραφιάδες , Ο Νικ μολαταύτα διερευνά τον εαυτό του και τους άλλους σαν να είναι ο πιο επιμελής μυθιστοριογράφος στην αναζήτηση ενός θέματος." Ερευνώντας το μέσο μυαλό είναι σαν να κάνω σωματική έρευνα σε μία σφραγίδα" έλεγε. "Αυτή η μπερδεμένη μάζα από γάγγλια έχει προσκυνητάρι μέσα στα μυστικά του ήλιου" παραπονιέται. " Αλλά όλα αυτά έχουν έρθει σε αδιέξοδο είναι μια βόμβα".
Σε μία καλλιτέχνιδα του Λας Βέγκας που κάποτε διερωτήθηκε για το ποια είναι η λογική του να βάζεις μέσα σε εισαγωγικά κάποια αποσπάσματα μίας όπερας του Σαίξπηρ, ο Νικ την παρατήρησε χωρίς ανοχή, " Το μυαλό σου είναι το φίλτρο ενός τσιγάρου, όλο το οποίο κρατάει είναι ρύποι". Το μυαλό του ίδιου του Νικ που έχει περιγραφτεί σαν μία διασταύρωση μίας επιχειρηματικής μηχανής, ενός ζωντανού ρολογιού και ενός κύβου πάγου, τον έχει υπηρετήσει καλά. Που και που όμως περίμενε κάτι παραπάνω από αυτό.
Μία χρονιά π.χ., ξεντύθηκε και έπεσε για ύπνο στο ξενοδοχείο Μπέβερλι Χιλλς γύρω στις 11 το πρωί μετά από 48 ώρες στο τραπέζι του πόκερ. Έπρεπε να είναι σε ένα ραντεβού με έναν άντρα στο Λόμπυ μισή ώρα αργότερα. Καταλαβαίνοντας ότι, όπως πάντα, μπορούσε να παρουσιαστεί με καθαρό μυαλό στο ραντεβού με μόλις λίγα λεπτά ύπνου έριξε έναν υπνάκο. Ξύπνησε από τον επισκέπτη του που τηλεφωνούσε ανυπόμονα από το Λόμπυ.
Έκπληκτος επειδή παρακοιμήθηκε , πήδηξε από το κρεβάτι του , φόρεσε κάτι και βιάστηκε να κατέβει κάτω. Χτυπώντας το κουδούνι του ασανσέρ και ατενίζοντας αφηρημένα μέσα σε έναν μεγάλο καθρέπτη στον τοίχο εμφανίστηκε ο εαυτός του εντελώς χωρίς ρούχα εκτός από παπούτσια, κάλτσες , εσώρουχα και ένα μαύρο καπέλο. " Θα ήθελα να συμβουλευτώ έναν ψυχίατρο εκείνη την μέρα " έλεγε" αλλά φοβόμουν μην επιδεινώσω την σύγχυση μου".
Σαν μια σχετικά γεροφτιαγμένη βελανιδιά , ο Νικ φυσιολογικά έλκει επάνω του τις παθολογικά προσκολλημένες περικοκλάδες. " Απλά δουλεύω μέχρι να πεθάνω" του βόγκηξε με πόνο ένας ντήλερ μία φορά." Εξαίσια!" του αντιφώνησε ακτινοβολώντας με πλατύ χαμόγελο ο Νικ. " Ο θάνατος είναι ένας ελαφρύς ύπνος που δεν ταράζεται από ανόητα όνειρα". " Ο θάνατος είναι μία τσουλήθρα για την κόλαση" στέναξε ο ντήλερ". " Τίποτα από όλα αυτά" λέει ο Νικ, " η κόλαση θα πεθάνει μαζί σου."
Στον κόσμο του τζόγου, σκέψη κα διάλογος έχουν εξειδικευτεί , είναι σαν να λέμε ότι έχουν περιοριστεί περισσότερο σε συζητήσεις για τις μαθηματικές πιθανότητες στα τραπέζια του τζόγου. Αυτή η κατάσταση έχει κάνει τον Νικ, που παρόλη την φιλοσοφία του , δεν μπορεί να ξεκολλήσει τον εαυτό του από πράσινο ύφασμα , έναν από τους πιο μοναχικούς άνδρες. " Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που ξέρω θεωρούν την αισθητική σαν κάτι που σε βάζει σε ύπνο πριν από μία εγχείρηση " λέει.
Τέτοια σχόλια έδωσαν την αφορμή σε κάποιους με τους οποίους ο Νικ συναναστρέφεται να του ασκήσουν κάποια κριτική. " Σε αρέσει τόσο πολύ να διαλογίζεσαι, πως και εμφανίζεσαι κάθε τόσο και λιγάκι με ένα καινούριο κουκλί?" Ο Ισάιδορ Μάρφυ, αποσυρμένος κράχτης, ζήτησε να πληροφορηθεί κοφτά κάποιο καιρό. " Υπάρχει μία φιλοσοφία και μέσα στην σάρκα" απάντησε ο Νικ. Η πιο αινιγματική πλευρά του Νικ, στο μετρό που αφορά την ανησυχία των άλλων παικτών , είναι η προδιάθεση του απέναντι τα χρήματα. Στο τραπέζι του τζόγου, το χρήμα είναι το όργανο του και η ανταμοιβή του- τα ακολουθάει με ένα ψυχρό , συναρπαστικό δυναμισμό , τρομακτικό να το παρατηρείς.
Μακριά από τα τραπέζια πάντως φαίνεται να χάνει κάθε ενδιαφέρον για αυτά. Ίσως να ξεχάσει να πληρώσει έναν ταξιτζή, ή μπορεί να του δώσει 20 δολάρια. Μπορεί να τριγυρνάει με χιλιάδες δολάρια σε μεγάλα μάτσα παραχωμένα σε διάφορες τσέπες, ρίχνοντας τα εδώ και εκεί καθώς ψάχνει για το μαντήλι του ή για κάποιο πούρο. " Για τον Νικ τα χρήματα δεν είναι κάτι που εξοικονομείς ή αγοράζεις πράγματα με αυτά " λέει ο Σιντ Γουάιμαν, ένας παλιός μεγαλοτζογαδόρος και φίλος του .
" Νομίζω θα τα παρατούσε όλα εκεί που τα ξέχασε εάν δεν τα χρειαζόταν για να παίζει. Πρέπει να έχει στείλει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες στα καθαριστήρια ρούχων στην εποχή του!"