Nick the Greek ενας αληθινος high roller...2

«Σου το λέω στα σίγουρα» , λέει ο τύπος του Χάρρυ , «αυτοί είναι πραγματικοί high rollers, δεν τους έχω ξαναδεί στο Βέγκας και με εμπιστεύονται».
«Εγώ» λέει ο Χάρρυ, «συνέχισα να πίνω τον καφέ μου απλά γνέφοντας του».«Ξέρεις τι σκέφτομαι;» λέει επίμονα ο τύπος στον Χάρρυ.
«Εάν τους μπάσω σε ένα καζίνο ,θέλω και κάτι για τον εαυτό μου εντάξει; Μόνο ένα πέντε τοις εκατό από ότι χάσουν, μόνο αυτό και εσύ θα έχεις στο άψε σβήσε κάποιους high rollers να παρουσιάσεις».
Ο Χάρρυ σήκωσε το κεφάλι του τελικά και τον κοίταξε. «Εντάξει σύμφωνοι», του λέει, «αλλά για το καλό σου να είναι high rollers».
Ενώ τους λέγανε για τα καλά του Λας Βέγκας και το που θα παίξουν τα χρήματα τους, δύο κοφτερά παρατηρητικά σκούρα μάτια παρακολουθούσαν την συζήτηση που είχε στόχο να ψήσουνε τους κυρίους ,ώστε αυτοί να πάνε κατευθείαν στο υποδειχθέν από τον Χάρρυ καζίνο. Όταν οι κύριοι βγήκαν έξω στην ζέστη του Λας Βέγκας, ο Χάρρυ άκουσε τον Νικ να του προτείνει ένα στοίχημα 6 προς 5.
«Νικ» του λέει ο Χάρρυ , «άφησες την μετάφραση του Πλάτωνα για να παρακολουθείς εμάς».
«Υπάρχει λόγος» , λέει ο Νικ, «στοιχηματίζω ότι αυτός ο μικρός γρύπας δεν έχει δει ποτέ του έναν high roller, και δίνω ακόμα καλύτερες πιθανότητες ότι αυτοί που σου παρουσιάστηκαν έτσι από αυτόν τον φουκαρά , το τσεκ με το οποίο θα παίξουν θα μοιάζει μουδιασμένο μέχρι το τέλος της νύχτας».
Ο Χάρρυ δεν κατάλαβε τι ήθελε να πει ο Νικ ,μιας και δεν είχε δώσει και πολύ σημασία στους αναχωρούντες για τζόγο πελάτες .
«Άκουσε» του λέει ο Νικ. «Η λέξη high roller σαν όρος έχει φθαρεί τόσο πολύ στον νέο γενναίο μας κόσμο ώστε να χαρακτηρίζει κάθε παίκτη ερασιτέχνη ή επαγγελματία που παίζει με μεγάλα ποσά».
«Αυτό σημαίνει η λέξη όμως ,έτσι δεν είναι;» του λέει ο Χάρρυ.
«Τώρα ναι. είναι έτσι. Αλλά δεν σήμαινε πάντα αυτό. Υπήρξε μια εποχή που high roller σήμαινε κύρος, μία αύρα γνήσιας κλάσης και διάκρισης, μία λαμπρότητα».
«Σίγουρα Νικ ,σου λέω έχεις δίκιο. Φυσικά το ξέρεις και το ξέρω. Αλλά δεν μπορείς να μην αποδεχτείς πλέον ότι όσοι έρχονται στο Λας Βέγκας τώρα με 5 ή 6 χιλιάρικα θεωρούνται high rollers».
«Το ξέρω», του λέει ο Νικ, «ότι είναι παρελθόν είναι παρελθόν, νεκρή δράση. Το Λας Βέγκας χτίστηκε σε πολλά εκατομμύρια παίκτες που στοιχηματίζουν μερικά δολάρια και όχι σε μερικούς παίχτες που ποντάρουν ένα εκατομμύριο δολάρια».
«Ακριβώς», του λέει Ο Χάρρυ.
«Αλλά πάλι να ακούω αυτά τα λίγα...» Και τότε ο Νικ σταμάτησε .Η μισό αγριεμένη νοσταλγία που έζησε για λίγο στα μάτια του και στα λόγια του έφυγε μακριά όπως η σκόνη στην έρημο και αντικαταστάθηκε από την γνωστή διασκεδαστική λεπτή του ειρωνεία. Χαμογέλασε αυτάρεσκα με το πλατύ του χαμόγελο ,και στράβωσε λίγο το στόμα του καθώς έλεγε.
«Ξέρεις Χάρρυ έχουμε καταντήσει εμείς οι δύο σαν δύο γερασμένοι ξεκούτηδες».
Ο Χάρρυ του ανταπέδωσε την καυστική του διάθεση καθώς για μια στιγμή τα χρόνια έκαναν στην άκρη όταν θυμήθηκε την πρώτη φορά που συναντήθηκαν σε έναν εξαφανισμένο κόσμο από χαρούμενες ανοησίες και θαυμάσια δώρα εξ ουρανού, στον οποίο οι βασιλιάδες γινόντουσαν καμιά φορά υπηρέτες και οι υπηρέτες γινόντουσαν καμιά φορά βασιλιάδες εάν είχαν απλά και μόνο την ευστροφία και το νεύρο.
Ήταν η χρονιά του 1919 και ο κόσμος είχε κουραστεί από τον πόλεμο. Στο μικρό πριγκιπάτο του Μονακό, το Μόντε Κάρλο Καζίνο(ιδρύθηκε από την οικογένεια Francois Blank το 1863),απολάμβανε την πρώτη του ενεργή χρονιά μετά το 1914, και το International Sporting Club ( που δεν είχε μετακομίσει ακόμη στο δικό του παλάτι) γέμισε από ονόματα που άφησαν τα σημάδια τους στην σύγχρονη ιστορία. Ο κόμης του Παρισιού διεκδικητής του Γαλλικού Θρόνου ήταν καλεσμένος ακριβώς στο απέναντι κτίριο. Οι μονάρχες της Ισπανίας και Δανίας έμεναν στο παλάτι των Γκριμάλντι, επίσης ο προσωρινά εκθρονισμένος Βασιλιάς της Ελλάδος Κωνσταντίνος επισκεπτόταν σχεδόν καθημερινώς το καζίνο από την γειτονική του βίλα κοντά στην πόλη Νις. Υπήρχε επίσης και ένα Αμερικανικό στοιχείο με έναν Vanderbilt ή δύο και έναν Ρόκφελλερ.
Αλλά στο Hotel de Paris περισσότερο από το κουτσομπολιό του παρασκηνίου εστιαζόταν σε έναν λιγότερο γνωστό Αμερικανό, που τον θελαν να έχει γεννηθεί στην Ελλάδα, το όνομα του οποίου ήταν Νικόλαος Ανδρέας Δάνδολος. Δεν ήταν ακόμα διάσημος σαν Νικ δε Γκρηκ, αλλά ήταν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος καθώς επισκεπτόταν το καζίνο κάθε βράδυ παρακολουθώντας την δράση, ενώ ρισκάριζε μόνο μερικές εκατοντάδες δολάρια.
Η φήμη του οφειλόταν στην δράση του στις κούρσες αλόγων στον Καναδά και στα υψηλού επιπέδου παιχνίδια στο Σικάγο και στην Νέα Υόρκη. Όλοι αναρωτιόντουσαν πότε θα αρχίσουν τα πυροτεχνήματα. Πέρασαν όμως μέρες και εβδομάδες χωρίς να υπάρχει καμία αλλαγή στην συμπεριφορά του Νικ.
«Ναι παιδιά ,η αλήθεια είναι ότι δεν είχαν τα παιχνίδια που έπαιζα στην Αμερική και έχω μάθει με σκληρό τρόπο ότι μόνο ένας ανόητος μπαίνει χοντρά σε οτιδήποτε εκτός εάν έχει δει και μετρήσει όλες τις παραμέτρους του παιχνιδιού».
Ήταν νωρίς τον Μάιο όταν ο Νικ πήρε επιτέλους την απόφαση του. Η ρουλέτα ήταν και είναι ακόμη η μεγαλύτερη δράση στο Μόντε Κάρλο, και αυτό είχε αφήσει έξω τον Νικ. Είχε επιμελώς αποφύγει το παιχνίδι στην Αμερική και θα είχε φύγει από το Μονακό μέσα στα πρώτα λεπτά εάν δεν είχε παρατηρήσει μία βασική διαφορά στην ρουλέτα της Ευρώπης.
Στην Αμερική το 0 και το 00 δίνουν στο καζίνο ένα ποσοστό 5,4 τοις εκατό περίπου περισσότερο έναντι του παίκτη ενώ στην Ευρώπη υπάρχει μόνο ένα 0 συν κάποιοι επιπλέον κανόνες παιχνιδιού που δίνουν στο καζίνο μόνο ένα 1,3 τοις εκατό αβαντάζ έναντι του παίκτη όταν τα πονταρίσματα γίνονται στις απλές τύχες δηλ. μαύρο -κόκκινο κλπ.
«Πράγματι έτσι είναι ,υπολόγισα τις πιθανότητες ο ίδιος από μόνος μου για να βεβαιωθώ ότι είναι όντως έτσι και τότε αγόρασα ένα εισιτήριο για το πριβέ σαλόνι όπου υπήρχε διαθέσιμη η μεγαλύτερη δράση».
Ήταν η 9 Μαΐου, μία μέρα που οι υπεύθυνοι του καζίνου δεν θα ξεχάσουν ποτέ. Εκείνη την ημέρα τίναξε την μπάνκα των 500.000 φράγκων(20.000δολ.) όχι μόνο μία φορά, αλλά τρεις φορές. Μετά από αυτό επέστρεψε για πέντε συνεχόμενες ημέρες για ένα τελικό νικηφόρο αποτέλεσμα των 320.000 δολαρίων.
Είναι ένα ρεκόρ που δεν έχει καταρριφτεί, ούτε και από τον Βρετανό τζογαδόρο Charles Wells που η καλή του τύχη ενέπνευσε το τραγούδι Ό άνθρωπος που τίναξε στον αέρα την μπάνκα του Μόντε Κάρλο.'
Την εποχή αυτή όπως είναι φυσικό η τύχη-φαινόμενο του Νικ δημοσιεύτηκε σε όλα τα περιοδικά και τις εφημερίδες ανά τον κόσμο. Δύσκολα άφηνε το ξενοδοχείο χωρίς να τον ακολουθούν ένα τσούρμο από περίεργους, μέχρι τυχοδιώκτες και δημοσιογράφους. Για να μπορεί να αποφύγει όλους αυτούς προσέλαβε για μία λίγο ως πολύ μόνιμη βάση έναν νεαρό γκρουμ του ξενοδοχείου ονόματι Ηρακλής Μαυροκορδάτος.
Αποφάσισε να τον προσλάβει όταν τον πέτυχε να διαβάζει στο διάλλειμα του μία ελληνική έκδοση του Πλάτωνα. Εκτός από προσωπικό του υπηρέτη για όλες τις δουλείες ,ανέθεσε στον Μικρό Χάρρυ όπως τον βάπτισε, να προστατεύει την προσωπική του ζωή από την δημοσιότητα μιας και διαδίδονταν ευρέως τα μεγάλα του κέρδη.
Σύντομα μια δευτέρα του Ιουνίου, ο Χάρρυ επανέλαβε στον Νικ κάτι που είχε ακούσει ενώ έπαιζε μικροποσά στο πόκερ με φίλους. Ο Σουλτάνος (μετέπειτα βασιλιάς) Φουάντ ο Α' της Αιγύπτου ήταν ένας πασάς με πάθος για τον τζόγο. Λόγω του ότι ανέμενε σημαντικά πράγματα στην Αίγυπτο συν το ότι ήτο νιόπαντρος, θα ήταν μεγάλη κουταμάρα για τον Σουλτάνο να παίξει τα αγαπημένα του τυχερά παιχνίδια δημόσια.