Η μαραθωνια ποκερ μονομαχια του Nick the Greek με τον Τζονυ Μος

Ο μόνος τζογαδόρος σε ολόκληρη την χώρα που μπορούσε να πλησιάσει περισσότερο τον Νικ σαν προσωπικότητα ήταν ο Τιτάνικ Τόμπσον, και για πολλά χρόνια οι δύο τους ήταν καλοί φίλοι. Ο Τιτάνικ ήταν ένας άντρας με ατσάλινα νεύρα από την Οκλαχόμα, και ήταν έξοχος παίκτης στα χαρτιά από το ρούμυ μέχρι το μπριτζ. Ο Τιτάνικ έστηνε συχνά απάτες με τρελά στοιχήματα με τα οποία ξεγελούσε τα κορόιδα.
Ως ένα παράδειγμα, μία μέρα που οι δύο τους περπατούσαν στο Μπροντγουαίη πέρασαν από ένα πάγκο που πουλούσε φιστίκια. " Βάζω στοίχημα ότι μπορώ να πετάξω ένα από αυτά τα φιστίκια πάνω από τον όροφο ενός εξαώροφου κτιρίου" επισήμανε στον Νικ. Ήταν μία μέρα με αέρα και ο Νικ ήξερε ότι κάτι τέτοιο ήταν ακατόρθωτο. Πόνταρε 500 δολάρια εναντίον του Τόμπσον , που προχώρησε ώστε να ρίξει το μικρό φιστίκι κατευθείαν επάνω στην κορυφή του κτιρίου μπροστά του.
Ο Νικ έμαθε αργότερα ότι ο Τιτάνικ είχε ένα ειδικό φιστίκι στην τσέπη του για τέτοιου είδους στοιχήματα. Είχε ανοιχτεί προσεκτικά, γεμιστεί με μολύβι και κατόπιν κολλήθηκε έτσι ώστε να μοιάζει πάλι με κανονικό φιστίκι. Για έναν άνθρωπο σαν τον Τιτάνικ ήταν πολύ εύκολο να αντικαταστήσει το αληθινό φιστίκι με το φιστίκι γεμισμένο με μολύβι. Ο Νικ πλήρωσε τα 500 δολάρια αυτή την φορά, αλλά η επόμενη φορά του κόστισε 10.000 δολάρια. Αυτήν την φορά ο Τιτάνικ δεν τον έκλεψε αλλά κέρδισε το στοίχημα με την επιδεξιότητα του.
Ήταν μία μέρα σε ένα μπαρ, όταν ο Τιτάνικ του πρότεινε ότι θα μπορούσε να πετύχει ένα νόμισμα στον αέρα με το πιστόλι του όσο αιφνιδιαστικά και όσο μακριά και ψηλά το έριχνε ο Νικ μέσα στην αίθουσα. Ο Νικ συμφώνησε και πέταξε το νόμισμα ψηλά στην άλλη άκρη της αίθουσας. Αυτό που βρήκε από το νόμισμα ήταν μόνο τα κομμάτια του, τα οποία και κράτησε σαν σουβενίρ. Ο Νικ θεωρούσε τις απάτες του Τιτάνικ μικροαμαρτήματα και δεν τον ένοιαζε, έβρισκε στον άνδρα από την Οκλαχόμα μία καλή παρέα, ακόμη δε θαύμαζε την ιδιοφυία του.
Στα επόμενα χρόνια πάντως αυτή η φιλία θα ερχόταν στο τέλος. Ο Νικ αν και ξεκίνησε να παίζει στα χαρτιά ένα είδους πόκερ γνωστό ως propositions, αργότερα ανακάλυψε τα ζάρια τα οποία και έβγαλε από την αφάνεια βάζοντας τα στις λέσχες και τα καζίνο. Του άρεσε η γρήγορη δράση που πρόσφεραν τα ζάρια, όπου μόνο μία ζαριά μπορούσε να διηγηθεί την ιστορία, ήταν απλά το παιχνίδι του. Μπορούσε να πάει σε ένα από τα πιο σκληρά στέκια που είχαν τραπέζια με ζάρια και να ανακοινώσει ότι ήταν έτοιμος να ποντάρει μέχρι 50.000 δολάρια την ζαριά.
Μία ζαριά του κόστισε κάποτε 320.000 δολάρια που πρέπει να είναι μάλλον και η μεγαλύτερη στην ιστορία με τις σημερινές ισοτιμίες. Στα στοιχήματα στα σπορ, του Νικ του άρεσε πάντα το μπέιζμπολ. Ο Νικ ήταν πολύ πετυχημένος στα στοιχήματα του μπέιζμπολ απλώς επειδή έκανε μία μεγάλη μελέτη του παιχνιδιού. Παρακολουθούσε τις προηγούμενες επιδόσεις κάθε παίκτη στον οποίο θα πόνταρε, μέχρι να μάθει και την ιδιοσυγκρασία του.
Ήξερε έτσι τις καλές και κακές μέρες του κάθε παίκτη και πως αυτός θα αντιδρούσε στον αγώνα. Είναι εντυπωσιακό το πόσο εξαρτάται το μπέιζμπολ από την καλή φόρμα ή όχι του κάθε παίχτη και ο Νικ δεν τα άφηνε αυτά στην τύχη όπως οι άλλοι και έλεγε ότι το μπέιζμπολ γυρίζει γύρω από την ψυχολογία ώστε αφήνει χώρο για πολλά πάνω κάτω, κάτι που κάνει το άθλημα αυτό ιδανικό παιχνίδι για τζόγο. Στο παιχνίδι αυτό όπως και στα παλιά καλά παιχνίδια ζαριών στο Σικάγο, ο Νικ δεν στοιχημάτιζε μόνο για το αποτέλεσμα του αγώνα, αλλά έκανε το παιχνίδι πολύ πιο δύσκολο καθώς στοιχημάτιζε με τους φίλους του για τα πάντα μέσα στο παιχνίδι, υπήρχε δράση κάθε λεπτό.
Από την άλλη, οι ιδέες του για το πώς να βγάζει χρήματα ήταν αντισυμβατικές, " Δεν πρόκειται να παίξω στην Γουώλ Στριτ γιατί παραείναι μεγάλος ο τζόγος εκεί" έλεγε. Ο νόμος της φυσικής έλξης που τράβηξε τόσες πολλές διασημότητες στην παρέα του, τράβηξε επίσης και αυτούς που δεν ήταν διάσημοι.
Η νούμερο ένα απειλή στην ιδιαίτερη ζωή του Νικ σαν τζογαδόρου ήταν οι ενοχλητικοί θεατές, αυτοί οι άοκνοι θεατές που ζουν την περιπέτεια τους από την τόλμη ενός άλλου άνδρα. Ο Νικ πάντα προσπαθούσε να είναι λογικός με τους θεατές αυτούς. Ανέχτηκε ακόμη και αυτούς οι οποίοι είχαν στο στόμα τους διαρκώς το τς- τς. Αυτούς τους μαθητευόμενους μάγους που με ακατάπαυστες νευρικές κινήσεις από το εξώτερο περιθώριο των τραπεζιών, κουνάν το κεφάλι τους με απογοήτευση για την δράση στο τραπέζι και κάθε τόσο λένε τς-τς . Κάποιες φορές δοκίμασαν τις αντοχές του Νικ.
Όταν κάποια φορά σε ένα παιχνίδι στάντ πόκερ ο Νικ τα είχε βρει σκούρα, μία φωνή από τους τς-τς ακούστηκε να παρατηρεί, " εάν ήμουν εγώ δεν θα έβλεπα αυτό το ποντάρισμα". Με τα μάτια του να αστράφτουν ο Νικ γύρισε προς έναν αθώο θεατή που στεκόταν από πίσω του και του ζήτησε να φύγει. " Μη μιλάς σε εμένα!", του απάντησε απότομα ο θεατής, δείχνοντας με τον αντίχειρα έναν άλλο άντρα. " Μίλα με τους τς- τερς! Εγώ γνωρίζω το παιχνίδι!".
Παρόλο που οι ενοχλητικοί θεατές ήταν μαζί του πάντα επίμονοι και αδυσώπητοι ο Νικ θυμάται μόνο ένα ακόμη περιστατικό όπου επιχείρησε να αναλάβει ευθέως δράση εναντίον ενός. Επιδόθηκε στην οργάνωση ενός παιχνιδιού με ζάρια για χάρη ενός άρρωστου φίλου του από το Ντητρόιτ. Το παιχνίδι παιζόταν ήδη για δύο μέρες και είχε φτάσει στο σημείο να πρέπει να αναλάβουν δράση κάποιοι άλλοι (εναντίον του Νικ) παίκτες που θα πληρωνόντουσαν από τους φίλους του Νικ ώστε να αποκτήσει το παιχνίδι κάποιο ενδιαφέρον.
Κανείς όμως δεν φαινόταν ότι θα ερχόταν οπότε ο Νικ αποφάσισε να κλείσει το παιχνίδι και να πάει σπίτι. Δεν μπορούσε όμως γιατί ένας τακτικός θεατής, καθόταν και παρακολουθούσε τα πάντα, για όσο διάστημα ήταν εκεί, περίπου 36 ώρες. "Βρισκόμενος σε απελπισία " είπε ο Νικ "τελικά παρουσίασα δύο ζάρια χωρίς τελείες πάνω τους, τα λεγόμενα preachers". Αυτά χρησιμοποιούνταν περισσότερο κάτω στο Νότο, όπου πολλοί παίκτες των ζαριών με εκπληκτική δεξιοτεχνία μπορούσαν να ρίξουν τα δύο ζάρια από τα χέρια τους με όποιον τρόπο αυτοί θέλανε, είχαν δηλαδή την ικανότητα να φέρουν σε μεγάλο ποσοστό ότι αριθμό τους ταίριαζε.
Για να το αποφύγουν αυτό οι υπόλοιποι παίκτες αλλά και οι υπεύθυνοι του παιχνιδιού λανσάριζαν ακόμα ένα ζάρι χωρίς τελείες δηλαδή λευκό και έτσι ρίχνοντας τρία ζάρια δεν μπορούσαν πλέον να ρίξουν τα ζάρια όπως θέλανε με την παλάμη τους. Χωρίς να τραβήξει την προσοχή του ενοχλητικού θεατή ο Νικ είπε σε αυτόν να ρίξει τα δύο preacher αντί τα κανονικά ζάρια.
Όταν ο παίχτης έριξε τα ζάρια ο Νικ απευθύνθηκε στους υπόλοιπους και ανακοίνωσε ότι ήρθε το νούμερο πέντε, ποιος θέλει να ποντάρει στο πέντε;. Ο θεατής κοίταξε σκληρά το ζάρι και έτριψε τα μάτια του. Στην επόμενη ζαριά ο Νικ φώναξε " Ήρθε το οκτώ, το νούμερο σας είναι το πέντε". Σε αυτήν την φράση ο θεατής έτριψε το πρόσωπο του και σηκώθηκε πάνω. " Συγγνώμη " είπε " αλλά είδες καθόλου αριθμούς σε αυτά τα ζάρια;".
Ο Νικ κοίταξε τον θεατή με κατάπληξη. " Νούμερα στο ζάρι;" του είπε " Τι άλλο;". Την στιγμή αυτή ξαναρίχτηκαν τα ζάρια . Ο Νικ ανακοίνωσε ένα τέσσερα και ο θεατής έβγαλε μία μικρή κραυγή και έσκυψε κάτω στα γόνατα για ρίξει μία κοντινή ματιά στα ζάρια. Τότε σηκώθηκε κάτωχρος και ασταθής και άρχισε να ψάχνει τον δρόμο για την πόρτα. Καθώς βάδιζε για την έξοδο ο Νικ έπιασε το χέρι του με ενδιαφέρον και ανησυχία . " Μην με αγγίζεις " είπε με τραχιά και θανάσιμη φωνή ο θεατής " Είδα το τελευταίο μου παιχνίδι, τα μάτια μου πήγαν περίπατο".