Nick the Greek ενας αληθινος high roller...3

Έτσι λοιπόν ήταν βέβαιο ότι θα ακύρωνε το καθιερωμένο του κάθε χρόνο προσκύνημα στην Μέκκα του τζόγου Μόντε Κάρλο. Ο Σουλτάνος όμως αποφάσισε διαφορετικά. Ευρηματικός καθώς ήταν μεταμφιέστηκε σε έναν απλό ταξιδιώτη και χρησιμοποιώντας το όνομα Jamal Tewfik έφτασε μυστικά στην Γαλλία και έπιασε μάλιστα δουλειά στο ξενοδοχείο σαν γκρουμ!
Το σχέδιο του Σουλτάνου ήταν ιδιοφυές, ο Χάρρυ όμως εξήγησε στον Νικ ότι παρότι ο Σουλτάνος ήταν στο Μονακό δεν θα μπορούσε να πάρει μέρος στα παιχνίδια του καζίνο καθώς θα τον αναγνώριζαν αμέσως ,ιδίως μάλιστα αν έπαιζε χοντρά λεφτά ως συνήθως.
«Αλλά ένα ιδιωτικό παιχνίδι μαζί σου...», λέει στον Νικ ο Χάρρυ, αφήνοντας μισοτελειωμένη την φράση. Σύντομα άφησε το δωμάτιο του Νικ και με γρήγορο τέμπο ακολούθησε τις οδηγίες , ώστε να κανονιστεί ένα ραντεβού με τον Πασά. Το παιχνίδι παίχτηκε τρεις μέρες μετά σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο μέσα στα όρια του πριγκιπάτου, και ο μάνατζερ πληρώθηκε με 25.000 φράγκα (και με έναν υπαινιγμό για αμερικανούς γκάνγκστερ) ώστε να κρατήσει το στόμα και τις πόρτες του ξενοδοχείου κλειστές για όσο διάστημα θα ήταν εκεί οι δύο ενοικιαστές.
Ο Νικ έφτασε νωρίς μαζί με μία φωτογραφία του Σουλτάνου από έναν φίλο του και έχοντας όλο το κεφάλαιο στο οπλοστάσιο του. Ο Σουλτάνος μοιάζοντας αρκετά στην φωτογραφία και στις υποψίες του Νικ έφτασε στην ώρα του ανακοινώνοντας ότι η τύχη του Νικ έφτασε στο τέλος της. Όπως έλεγε θα άφηνε στον αντίπαλο του λεφτά που θα φτάναν ίσα ίσα για την κηδεία του.
Έτσι το παιχνίδι ξεκίνησε. Ο Νικ φοβόταν ότι ο Σουλτάνος θα διάλεγε ένα ανατολίτικο παιχνίδι στο όποιο θα είχε ένα καθαρό ντεζαβαντάζ, αλλά οι αμφιβολίες του διαλύθηκαν όταν ο Σουλτάνος δήλωσε ευθαρσώς ως ένας μάστερ του αμερικάνικου παιχνιδιού στάντ πόκερ.
«Εντάξει του λέω ,φαίνεται ότι είμαστε σύμφωνοι, κόψε για να μοιράσουμε τα φύλλα». του είπε ο Νικ.
Και τα φύλλα μοιράστηκαν. Στις πρώτες 4 ώρες φαινόταν ότι ο Φουάντ έκανε καλή εντύπωση και οι καυχησιές του δεν ήταν αδικαιολόγητες, ήταν ένας δυνατός σκληρός παίκτης με περισσότερα λεφτά στην διάθεση του από ότι ο Νικ, ποντάριζε μεγάλα ποσά και φαινόταν να ξέρει πότε να κάνει πάσο και πότε να αυξήσει το στοίχημα.
Αλλά το σημείο που έγειρε την πλάστιγγα προς το μέρος του Νικ ήρθε όταν οι δύο μονομάχοι πόνταραν ένα ποτ σχετικά χαμηλά.Ο Νικ έδειχνε 3 καρδιές πριν πέσει το πέμπτο και τελευταίο φύλλο, ενώ τα ορατά φύλλα του Σουλτάνου μπορούσαν να αποφέρουν κάτι από φουλ μέχρι καρέ του παπά.
Ο Νικ μπόρεσε να δει το πέμπτο του φύλλο μόνο για 700 δολάρια. Είδε το πέμπτο φύλλο και περίμενε ,ενώ ο Σουλτάνος χωρίς να βιάζεται έσπρωξε άλλα ΙΟΟΟδολ. στην μέση του τραπεζιού. Ο Νικ ανέβασε την δράση , πόνταρε άλλα 1.500. Ο Σουλτάνος κοίταξε επίμονα το χέρι του Νικ.
«Οι πιθανότητες για φλος σε μονομαχία και χωρίς μπαλαντέρ είναι μικρές» λέει του Νικ. «Αυτό είναι αλήθεια ,αλλά θα σου κοστίσει 1.500 για να το δεις» του απαντάει ο Νικ.
«Μπορώ καλύτερα από αυτό, άλλες 3.000». Ο Νικ χαμογέλασε μαλακά και αύξησε για άλλες πέντε χιλιάδες το στοίχημα (σημαντικό ποσοστό από τα εναπομείναντα του)..
Αυτό παραήταν για τον Αιγύπτιο. Πέταξε τα χαρτιά του μονολογώντας στα αραβικά φράσεις που ο Νικ ήταν χαρούμενος που δεν χρειαζόταν να μεταφράσει. Το κόλπο δεν είχε τελειώσει όμως ακόμη. Παίρνοντας τα λεφτά και τις κάρτες προς το μέρος του, ο Νικ κατάφερε να φανεί ότι ήταν απροσεξία, καθώς τα χαρτιά που κρατούσε αναποδογύρισαν και για ένα δευτερόλεπτο πριν τα ξαναμαζέψει φάνηκαν στα μάτια του Σουλτάνου.
Ήταν το τρία κούπα και ο άσσος καρό. Ο Νικ κέρδισε με ένα φλος που δεν υπήρχε. Αυτό ακολούθησε άλλον έναν μακρύ μονόλογο από τα χείλη του Σουλτάνου και φέρνοντας μαζί μία συμπεριφορά στο παιχνίδι στην οποία ήλπιζε ο Νικ. Από το σημείο αυτό και μετά, ο Φουάντ έδειξε μία αξιοσημείωτη προδιάθεση να βλέπει κάθε χέρι του Νικ. Τέτοιες ροπές τις πληρώνεις ακριβά. Δύο μέρες μετά, Ο Σουλτάνος έχασε 700.000 δολάρια, και ο πρώην Jamal Tewhik προσπάθησε να πάρει δανεικά για το βασίλειο το ίδιο ώστε να συνεχίσει να παίζει. Ο Νικ δεν το σκέφτηκε ,αν και αργότερα έλεγε ότι ίσως έπρεπε να προχωρήσει στην συμφωνία μιας και ο Σουλτάνος έγινε βασιλιάς και ο γιός του ο Φαρούκ επίσης .Μία εβδομάδα αργότερα ο Φουάντ επέστρεψε στην Αίγυπτο και ο Νικ μαζί με τον Μαυροκορδάτο μάζεψαν τα κέρδη τους και επέστρεψαν στην Αμερική όπου βυθίστηκαν πάλι στα μεγαλύτερα παιχνίδια της ανατολικής ακτής. Το γούστο του για δράση τον οδήγησε σε μία ασυνήθιστα ευρεία γκάμα γνωριμιών.
Στο Σικάγο έχασε τα μισά από τα λεφτά που είχε κερδίσει στο Μόντε Κάρλο μετά από δύο ημέρες συνεχές παιχνίδι ζαριών(στο πίσω μέρος ενός αστυνομικού τμήματος), όπου ανάμεσα στους αντιπάλους του ήταν ο εργολάβος του υπόγειου σιδηρόδρομου Σάμ Νόσσοφ και ένας ανερχόμενος νεαρός «νονός» του υπόκοσμου ο Ντάτς Σούλτζ.
Αυτός που φυλούσε την είσοδο και εγγυόταν το παιχνίδι ήταν ένας αστυνομικός διευθυντής. Κατόπιν αυτού ο Νικ τα κέρδισε όλα πίσω και με τόκο, παίζοντας σταντ πόκερ στο Σαρατόγκα με τον Ρέγκι Βάντερπιλντ και τον βιομήχανο Χένρυ Κλέυ Φρικ.
Στο Παλμ Μπητς της Φλόριδα κέρδισε άλλες 100.000 δολ. σε 12 ώρες draw poker όπου τα μοναδικά του χαρίσματα έπρεπε να δουλέψουν για πενταροδεκάρες απέναντι στα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής σκηνής και τον μεγιστάνα του ατσαλιού Έλμπερτ Χ. Γκάρυ. Μία εβδομάδα αργότερα ο Νικ έχασε 50.000 δολ. στο διάσημο καζίνο-ρουλέτα του Col. Edward R. Bradley το Beach club.Erai επιβεβαίωσε την αποστροφή για όλη του την ζωή στην αμερικανική ρουλέτα. Τα ξανακέρδισε πίσω την ίδια νύχτα σε ένα παιχνίδι Φάρο στο sawdust join του Μαϊάμι.
«Ήταν το μοναδικό χάρισμα του Νικ», είπε ο Col. Bradley σε κατοπινά χρόνια «να είναι ταυτόχρονα και συμπαθής και καλοδεχούμενος σαν μέλος οποιουδήποτε γκρουπ, οποιουδήποτε κοινωνικού στρώματος και αυτό αν αντιπροσώπευε. Ίσως να οφειλόταν κατά κάποιον τρόπο στις πολλές ξένες γλώσσες που γνώριζε, μπορούσε να προσαρμόσει την γλωσσική του συμπεριφορά ανάλογα της παρέας που συμμετείχε.
Π.χ θα μπορούσε να δει το χέρι του Λέγκς Ντάιαμοντ λέγοντας -Νομίζω ότι μπλοφάρεις πουτάνας γιε-. Εάν όμως ο μπλοφαδόρος ήταν ο Reggie Vanderbilt η έκφραση θα ήταν κάπως έτσι -Πιστεύω κύριε ότι προσπαθείτε να επωφεληθείτε της αθωότητας μου- Έχανε ή κέρδιζε ποτέ δεν εξέπληξε με παράφωνη νότα».
Το τέλος του Α Παγκόσμιου Πολέμου έφερε ριζικές αλλαγές στην νοοτροπία των Αμερικανών Πολιτών. Αυτοί που πριν δέκα χρόνια, εμπνευσμένοι από το ευαγγέλιο καταδίκαζαν τον τζόγο στα φτηνά σαλούν και στις μεγάλες λέσχες, αντέδρασαν στις κάθε λογής απαγορεύσεις που επέβαλε η κυβέρνηση ενόσω τα ηρωικά νιάτα ήταν έξω στον πόλεμο.
Άρχισαν να παίζουν πόκερ τα απογεύματα στα πίσω δωμάτια κάθε γειτονιάς και φυσικά σε κάθε παράνομη λέσχη μικρή ή μεγάλη. Αυτοί που απείχαν από το πόκερ δεν κάθισαν με σταυρωμένα χέρια. Στοιχημάτιζαν (περισσότερα από ότι θα ρισκάριζαν στο πόκερ ή στα ζάρια) στον απέραντο μπλε ουρανό των άλλων παραπλήσιων μορφών τζόγου ,όπως του χρηματιστηρίου , των ακινήτων και στην ανάδειξη νέων εμπορεύσιμων αγαθών. Το χρήμα ήταν εύκολο, η ραγδαία οικονομική άνοδος δεν θα τελείωνε ποτέ και οι νόμοι υπήρχαν για να παραβιάζονται.
Οι ιστορίες των παιχνιδιών του Νικ με μεγάλα ποσά είτε χαμένα είτε κερδισμένα τον έκαναν τον αγαπημένο της κοινωνίας, της υψηλής και της κατώτερης...... ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ