Μαζι με τον Nick the Greek τελειωσε και μια εποχη

Ο Νικ έκανε το Λας Βέγκας σχεδόν μόνιμη έδρα του το 1943, μένοντας όλο και μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα σε αυτό. Το γεγονός αυτό δεν έμοιαζε να περιορίζει μόνο τα ταξίδια και την ελεύθερη ζωή του Νικ αλλά έβαλε και σε δοκιμασία το πνεύμα της ανεξαρτησίας και αντισυμβατικότητας που τον χαρακτήριζε.
Παλεύοντας για την ελευθερία του ο Νικ απέρριψε μία πολύ δελεαστική προσφορά για το 50% του νεόκτιστου καζίνο Last Frontier με πολύ μικρό αντίτιμο ( το καζίνο πουλήθηκε το 1953 για 5εκ. δολάρια, και ξεκίνησε την λειτουργία του τον Οκτώβριο του 1942), μεγάλο μερίδιο από το El Rancho Vegas που κοστολογούνταν το 1945 2,5 εκατομμύρια δολάρια, δελεαστική προσφορά επίσης από το κόστους πολλών εκατομμυρίων καζίνο Flamingo (για το οποίο έχασε την ζωή του ο γκάνγκστερ Bugsy Siegel), το τεράστιο καζίνο Desert Inn, στο οποίο προτάθηκε να έχει συμμετοχή στα κέρδη χωρίς αυτό να του στοιχίσει τίποτα, και επίσης δελεαστική προσφορά από το πιο ακριβό από όλα στο Στριπ το καζίνο Sands.
Το μόνο που ζητήθηκε από τον Νικ χωρίς ο ίδιος να πληρώσει κανένα ή ένα πολύ μικρό τίμημα ήταν να διευθύνει τα καζίνο ή τουλάχιστον να προσδώσει το όνομα του σε αυτά. Υπήρχε ένας προέχων λόγος που απέρριπτε συνεχώς όλες τις προτάσεις. Ήταν ένας παίκτης που έπαιζε για μεγάλα ποσά, ένας ανεξάρτητος τζογαδόρος. Θεωρούσε τον οργανωμένο τζόγο σε καζίνο, τον αποκαλούμενο και «εσωτερικό», με τα μικρά του όρια και σταθερά ποσοστά, τίποτα παραπάνω από ένα πολυκατάστημα της τύχης.
Στο Λας Βέγκας ο Νικ αισθάνθηκε ότι οι περισσότεροι από αυτούς που διοικούν και διευθύνουν τα καζίνο-ξενοδοχεία, είναι επιχειρηματίες και όχι τζογαδόροι. Το ενδιαφέρον και συμφέρον τους ήταν σε ένα εγγυημένο κάθε χρόνο έσοδο από εκατομμύρια, όχι στο ρίσκο. Αποφάσισε από νωρίς να μην μπει μέσα στον εσώτερο κύκλο των ποσοστών του καζίνο. Αποφάσισε να προσπαθήσει να κερδίσει τα ποσοστά.
Αυτή η απόφαση είναι ίσως μια από τις πιο παράξενες που έχουν παρθεί ποτέ από έναν χαρισματικό υπολογιστή των πιθανοτήτων όπως ο Νικ - τα βασικά και οι θεμελιώδεις αρχές δεν ήταν διαδεδομένες τότε όπως σήμερα, τώρα πλέον ο καθένας μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτές, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980 οι τότε παίκτες ήταν πολύ καλύτεροι αλλά υστερούσαν στα βασικά σε σύγκριση και με τον σημερινό μέσο παίκτη.
Αντίθετα με τον Νικ πολλοί παγκόσμιας κλάσης παίκτες όπως ο Johhny Moss και ο Bobby Baldwin δούλεψαν σαν διευθυντές στα καζίνα γιατί οι πιθανότητες να κερδίσουν περισσότερα χρήματα ήταν μεγαλύτερες. Σήμερα πλέον όλοι θέλουν όχι μόνο να συνεργάζονται αλλά και να παίρνουν μερίδιο από τις μετοχές των καζίνο είτε των offline είτε των online.
Δεν υπάρχει κανένας τρόπος ώστε να κερδίσεις τις πιθανότητες. Ο Νικ ο ίδιος πολλές φορές προειδοποίησε τους νεαρούς παίκτες από τις συνέπειες που θα αντιμετωπίσουν. "Οποιοσδήποτε παλεύει με τις πιθανότητες για αρκετό χρονικό διάστημα αναπόφευκτα θα πεταχτεί έξω από το παιχνίδι και τους στόχους του" έλεγε " ποτέ μην πας ενάντια στα πράσινα ρούχα!".
Ο Νικ δε Γκρηκ πάλεψε μαζί τους και στην καλύτερη περίπτωση ήρθε περίπου στα ίσια. "Όπως δημοσιεύτηκε και επιβεβαίωσε και ο ίδιος, από το 1943 έως το 1953 ο Νικ κέρδισε 10 εκατομμύρια δολάρια στα παιχνίδια των καζίνο, αλλά έχασε άλλα τόσα σύν τα 2 εκατομμύρια που είχε φέρει μαζί του στο Λας Βέγκας. Η φιλοσοφία του Νικ ήταν πάντα να παίζει για το ρίσκο και όχι για τα χρήματα.
Μια νύχτα το 1953 ο Νικ έπαιξε 60 δολάρια σε ένα στοίχημα στο Φάρο και έχασε. Σηκώθηκε από το τραπέζι, και καθώς ο ντήλερ του έριξε ένα απορημένο βλέμμα καθώς έφευγε ο Νικ του είπε " Βγαίνω έξω στο ξενοδοχείο για να πάρω λίγο ύπνο". Αντί για αυτό περπάτησε έξω κατά μήκος της Fremont Street, ανάμεσα από τα αέναα πλήθη των τουριστών και τα λαμπερά φώτα, μπαίνοντας μέσα σε ένα ξενοδοχείο όπου δύο επιχειρηματίες από την Οκλαχόμα τον περίμεναν για να του κάνουν μία πρόταση.
Η πρόταση τους για αυτόν ήταν να λειτουργήσει ένα καζίνο σε ένα ξενοδοχείο του Στριπ το οποίο αυτοί σκόπευαν να χτίσουν. Θα είχε το 40% της επιχείρησης, την οποία ήθελαν να ονομάσουν " Nick the Greek's ".Ο Νικ τους κοίταξε σταθερά για κάποιο διάστημα και κατόπιν τους είπε ότι θα σκεφτόταν την προσφορά. Οι επιχειρηματίες φάνηκαν να ενθαρρύνονται. Ο Νικ δεν είχε φτάσει ποτέ τόσο μακριά.
Περπατώντας ξανά πίσω τον δρόμο, ο μεγαλύτερος παίκτης του κόσμου, έπεσε πάνω σε έναν χονδρομπαλά αλλά με αυτοπεποίθηση στην εξωτερική του εμφάνιση ηλικιωμένο πρώην παίκτη ζαριών του οποίου η φήμη για τις ακραίες προσκολλήσεις του, του έδωσαν το παρατσούκλι, ο φιλελεύθερος Κιντ. Ο Κιντ ασπάστηκε τον ευαγγελισμό στα γεράματα του και ήρθε στο Λας Βέγκας για να σώσει ψυχές.
"Μοιάζεις κουρασμένος " είπε στερεώνοντας πάνω στον Νικ το διαπεραστικό του βλέμμα. " Απλώς σκεφτόμουν πόσο μεγάλη είναι η απόσταση από αυτήν την έρημο μέχρι το πράσινο νησί της Κρήτης" του είπε ο Νικ. "Σε είδα να φεύγεις νωρίς" επέμενε ο Κιντ. " Τι συμβαίνει; Μήπως τελικά σε χρεοκόπησαν μια και καλή;" Σε αυτό το ερώτημα ο Νικ είπε ότι βίωσε μία απότομη και παράξενη αίσθηση, ότι στεκόταν έξω από τον εαυτό του. Ολόκληρη η ζωή του φάνηκε να φωτίζεται σε ένα ανελέητο εκθαμβωτικό φως.
Ξαφνικά άκουσε τον τρομερό αμβλύ μεταλλικό ήχο των μηχανών σλοτς. Είδε τα εκατοντάδες πρόσωπα των χαρούμενων τουριστών να αλλάζουν σε κόκκινο-κίτρινο-πράσινο και πάλι το ίδιο, στο νευρικό μισοσκόταδο του νέον, ενώ έξω από την πόλη στην μεσονύχτια έρημο οι αρχαίοι σκορπιοί τριγυρνούσαν με την ουρά τους ψηλά, και τα αρχαία κογιότ άφηναν μία μακρινή και διασκεδαστική κραυγή. Κατόπιν ο Νικ είδε τον εαυτό του να έρχεται δρασκελίζοντας από την έρημο όπως οι θεοφοβούμενοι ανατολίτες 'συγγενείς ' του, φορώντας ρούχα από δέρμα κατσίκας, με τα μαλλιά του μπροστά στα μάτια του, καθώς επέρχεται σε ένα γράπωμα χέρι με χέρι με μία γιγάντια συσκευή του τζόγου, και τότε με το προφητικό ραβδί κτυπάει την συσκευή που πέφτει κάτω και αρχίσει να ρέει προς τα έξω νομίσματα των πέντε σεντς.
Ο Νικ κούνησε το κεφάλι του. " Κιντ" του λέει με ασυνήθιστη ηπιότητα, " για να απαντήσω στην ερώτηση σου, χρεοκοπώ δύο φορές τον χρόνο σχεδόν όλη μου τη ζωή. "Όπως λες, είμαι απλά λίγο κουρασμένος". Ο Κιντ, που είχε από την αρχή υποπτευθεί ότι της μπάνκας θρησκευτικές φωτιές ίσως να καίγονται πίσω από το λεπτοφυές, λυπημένο πρόσωπο του τζογαδόρου, άρπαξε την στιγμή."
Αδελφέ Νικ! " άρχισε να κλαίει, ξαφνικά. " Γιατί δεν αφήνεις να φωτιστεί ο εαυτός σου έξω από αυτά τα Σόδομα; Τι είναι αυτό που υπάρχει για σένα εδώ;". Ο Νικ χαμογέλασε αμυδρά πριν απαντήσει. " Αδελφέ Κιντ," του είπε, σκεφτόμενος πάλι τον άνδρα με τα ρούχα από δέρμα κατσίκας, " μόλις είχα ένα μήνυμα από έναν οικείο μου, έναν συγγενή μου. Μου είπε ότι υπάρχουν τα πάντα για μένα εδώ. Έχω την κλήρου διαδοχή του τζογαδόρου". Χαμογέλασε πλατειά, αρχίζοντας να κινείται προς τον φωτερό μεταλλικό ήχο του Golden Nugget Club. " Έχω το μέλλον Κιντ, το απεριόριστο μέλλον".
Την δεκαετία του 1950 ο Νικ έπαιζε τα μεγαλύτερα όρια στο Λας Βέγκας, τα οποία ζητούσε και πετύχαινε να αυξηθούν όταν συμμετείχε ο ίδιος. Αρκετοί τον θεωρούσαν ότι ήταν ακόμη ο πιο επιδέξιος παίκτης πόκερ στην χώρα. Η δεκαετία του 1960 δεν ήταν η καλύτερη για τον Νικ . Κάθε χρονιά που περνούσε τα μεγάλα παιχνίδια ολοένα και λιγόστευαν για τον Νικ. Το περήφανο πνεύμα του έπρεπε να συμβιβαστεί να παίζει σε παιχνίδια πόκερ με λιγότερα χρήματα, αλλά τα κατάφερνε ακόμα σχετικά καλά στα ζάρια όπου τα όρια των καζίνο δεν ήταν τόσο ψηλά.
Τα χρόνια άρχισαν να δείχνουν τα σημάδια τους, καθώς άρχισε να εξασθενεί ή όραση του και η ακοή του, τα αντανακλαστικά του μειώθηκαν. Επιπλέον δεν μπορούσε να βρίσκει με την ίδια ευκολία τα χρήματα όπως στο παρελθόν και του ήταν όλο και πιο δύσκολο να επανέλθει σε μεγάλη δράση μετά από χρεοκοπία. Το πάθος του παρέμεινε όμως το ίδιο, στο τέλος βλέποντας τον να παίζει limit poker των 5 δολαρίων (σε σημερινές τιμές είναι καλά stakes για το ίντερνετ- σαν να παίζεις 25-50) τον ρώτησε ένας απορημένος θεατής "
Πως και εσύ που έπαιζες εκατομμύρια, βρέθηκες σε αυτή την κατάσταση", " Χέι, είναι η δράση" του απαντάει ο Νικ.
Ο Νικόλαος Ανδρέας Δάνδολος ή γνωστός ως Νικ ο Έλληνας, πέθανε την 25 Δεκεμβρίου του 1966. Πολλοί σημαντικοί άνθρωποι έσπευσαν να δηλώσουν ότι αυτό σήμανε το τέλος μιας εποχής. Αυτό θα έκανε τον Νικ να γελάσει. Η ιστορική περίοδος για την οποία έκαναν λόγο (εάν μία τέτοια εποχή υπήρξε, και ο Νικ ήταν απόλυτα πεπεισμένος ότι δεν υπήρξε-εάν εξαιρέσουμε την γνωστή high-roller era που δεν κράτησε ούτε δύο δεκαετίες) είχε έρθει στο τέλος της κάποια χρόνια πριν.
Τελείωσε στην κυριολεξία όταν μία βραδιά που ο Νικ έδωσε ένα ισχυρό κτύπημα σε ένα από τα καζίνο του στριπ . κερδίζοντας 43 χιλιάδες δολάρια, έλαβε μία πρόσκληση για ένα ποτό σε μία ήσυχη, ιδιωτική συνάντηση με τον μάνατζερ του καζίνο. " Εσύ " λέει ο Νικ στον μάνατζερ, μετά από λίγες μικρές συζητήσεις, " με έφερες εδώ για να μου πεις κάτι. Αυτό σε κάνει να μην αισθάνεσαι άνετα. Γιατί λοιπόν δεν λες απλά τις λέξεις και να τελειώνεις με αυτές;"